W ciągu roku, umiera setki tysięcy młodych ludzi z powodu przedawkowania narkotyków. U kilkunastu tysięcy zachodzą nieodwracalne zmiany w mózgu. Tylko nielicznym udaje się wyjść bez szwanku... • Marie jest młodą dziewczyną, z dobrego domu. Matka z ojcem robią wszystko, żeby zachowywała się zawsze nienagannie. Ojciec nauczyciel fizyki w szkole, której uczy się bohaterka. Marie przyjaźni się z Leonem, kiedy ich przyjaźń się rozpada, dziewczyna czuje się zagubiona. Przyznaje sama przed sobą, że miłość którą czuła do Leona nie była tylko miłością przyjacielską to coś więcej. Zrządzenie losów i nałożenie się na siebie pewnych przypadków sprawiają, że Marie wpada w niewłaściwe towarzystwo. Pierwszą tabletkę dostaje nieświadomie, jednak reszta zdarzeń jest już w pełni zależna od niej. Sama wybiera drogę. Zakochuje się w starszym od siebie chłopaku, a dalsze decyzje pozostawiają po sobie nieodwracalne skutki. • "Próbowałam krzyczeć, ale głos uwiązł mi w gardle. Nagle wokół zaległa grobowa cisza. Cisza tak wielka, że aż w uszach dzwoni. Zrobiło się lodowato i cicho, wtem dotarło do mnie gdzie jestem: w nicości. To była nicość w którą człowiek wkracza po śmierci... nie chciałam umierać[...]" • Odlot na samo dno. Jana Frey • Temat uzależnień już dawno przestał, być tematem tabu. Ciągle mówimy o skutkach narkotyków, o tym jak się ich strzec, a i tak statystyki umieralność, z powodu przedawkowania, są przerażające. • Fabuła książki nie jest wyszukana. Nie ma zaskakujących zwrotów akcji i intrygujących wątków. Ta powieść nie ma na celu, powalenia czytelnika na łopatki, swoją treścią, tu liczy się przekaz. Czy ta książka trafi do młodych ludzi? Trudno mi to ocenić, mogę wyrazić jedynie swoje zdanie po jej przeczytaniu. • Powinnam coś powiedzieć o głównych bohaterach, jak zostali wykreowani. Nie ma jednak co się zgłębiać w temat, ponieważ postacie w tym przypadku, to nie wyobraźnia autorki, a prawdziwi ludzie i autentyczne historie. • Nie było to moje pierwsze spotkanie z tą pisarką, po książce "bez odwrotu", wiedziałam czego się mogę spodziewać. • Niestety muszę przyznać że się zawiodłam, zabrakło mi w książce czegoś co by mną wstrząsnęło i zostawiło po sobie rozdrapaną psychikę. Wiem, że to historia życiem pisana, ale jednak mnie nie porwała. Nie pierwszy raz czytałam książkę o uzależnieniach i ta zwyczajnie wypada blado przy moich ulubionych pozycjach takich jak "dzieci z dworca zoo" czy też "milion małych kawałków". • Niemniej jednak wiem, że książka ma swoich fanów co w pełni rozumiem. Dlatego zapraszam do lektury, może akurat tobie się spodoba bardziej? •

"W chwili, kiedy zastanawiasz się czy kogoś kochasz, przestałeś go już kochać na zawsze." • Carlos Riuz Zafon • Czytając "Bezmyślną", w mojej głowie królował ten cytat. Wiele razy Kiera zastanawiała się co czuje do Dennego. Jeżeli zwątpimy w miłość możemy być pewni, że nigdy nie była ona prawdziwa. • Czy zdarzyło wam się kiedyś myśleć sercem, a nie rozumem? • Z pewnością nie raz. • Pytanie tylko, która droga jest lepsza, ta którą podpowiada rozum, czy ta co nam dyktuje serce? • Kiera jest w szczęśliwym związku z Dannym. Z miłości do niego, godzi się przeprowadzić setki kilometrów od domu rodzinnego. Zamieszkują u dawnego przyjaciela Dannego, Kellana. • Z dnia na dzień chłopak dowiaduje się, że musi opuścić dziewczynę na jakiś czas. Ma wyjechać w delegacje. To nic strasznego przecież prawdziwa miłość przetrwa wszystko, co jednak jeśli nie jest ona prawdziwa? • Kellan to miejscowa gwiazda rocka, jest znany z grania w barze i podrywania miejscowych panienek. • Mimo odmienności charakterów Kiera i wokalista zespołu, odnajdują wspólny język. Nie od dziś wiadomo, że przeciwieństwa się przyciągają. Książka pokazuje jak cienka jest granica między przyjacielskimi gestami, a flirtem. Widzimy jak łatwo się zatracić i dać ponieść poczuciu chwili. • Dziewczyna stoi przed trudnym wyborem, zdaje się kochać obu panów jednocześnie. • Którego wybierze, gdy zostanie przyparta do muru? Jak potoczą się losy tych ludzi? • S.C Stephens udało się stworzyć powieść która porywa od początku do końca. Wynosi pod niebiosa i pomału spuszcza do samych wrót piekieł. Czujesz się jak w pędzącej lokomotywie emocji, nie jesteś w stanie ich powstrzymać. Kreacja bohaterów jest realistyczna, bez wątpienia można by spotkać takich ludzi na swojej drodze. Kellan jest chłopakiem skrzywdzonym przez przeszłość, cienie dzieciństwa krzyczą mu do uszy, stara się je zagłuszyć przypadkowym seksem. Gdy poznaje Kiere ta zdaje się być jego światełkiem w tunelu. Czy dziewczyna zechce być promykiem szczęścia dla zranionej duszy rockmena? • Fenomenalne są również postacie poboczne. Przyjaciele z zespołu, z baru. Najbardziej ze wszystkich lubię Griffina, dodaje tej powieści niepowtarzanego charakteru i smaku. Chyba wszyscy wśród swoich znajomych mamy kogoś szalonego i niep­rzew­idyw­alne­go jak Griffin? :)

Jest to kontynuacja fenomenalnej książki "pułapka uczuć". • Utrzymana w podobnej tonacji, emocje wystawione na ciężkie próby, a wszystko przepasane miłością Willa i Layken. • Po ciężkich przejściach, jakie miały miejsce w pierwszym tomie, bohaterowie nareszcie mogą być razem bez żadnych przeszkód. Na Layken spada teraz ogromna odpowiedzialność, znajduje się ona w takiej samej sytuacji jak Will. Musi zmagać się z problemami dorosłych, choć sama jest jeszcze bardzo młodą kobietą. • Jednak nie może być pięknie i kolorowo, to nie było by w stylu Colleen Hoover. Dochodzi do niemiłego incydentu, kochankowie oddalają się od siebie a większa część książki polega na "gonieniu króliczka" • Layken w pierwszej części przypadła mi do gustu, zdawała się zachowywać bardzo naturalnie. • W tej części natomiast miałam momenty kiedy chciałam ją wyciągnąć z książki i kazać jej oprzytomnieć. • Zachowywała się jak rozkapryszona księżniczka z zadartym nosem. Może to ze mną jest coś nie tak i ja łatwiej wybaczam błędy, a może faktycznie bohaterka sprawiała wrażenie niedojrzałej? • W powieści pojawiają się wątki poboczne, przyjaciółka Lake, którą poznaliśmy już w pierwszej część i namiastka z jej życia. Została też dodana całkiem nowa postać-sąsiadka, która zdaje się być dobrym aniołem naszych bohaterów. Zajmuje miejsce matki, chce się troszczyć o wszystkich w koło. • "Nieprzekraczalna Granica" jest równie emocjonująca co jej poprzedniczka. Pojawiają się motyw kłamstw, oraz dreszczyk adrenaliny przy zakończeniu. • Jej ogromnym plusem jest fakt, że była pisana z perspektywy Willa, którego uwielbiam. Jest dla mnie ideałem, mężczyzną młodym, a zarazem tak dojrzałym emocjonalnie. • Reasumując, jak i pierwsza tak i druga książka, przypadły mi do gustu i goszczą na pierwszych miejscach mojej listy. Gorąco polecam

Biorąc "Hopeless" do ręki miałam mieszane uczucia. Myślałam, że tytuł musi przyciągać a nie odpychać. Zgłębiając się w powieść dostrzegłam sens tego tytułu, dziś nie potrafię sobie wyobrazić lepszego nazewnictwa. Można o tej książce powiedzieć wiele, ale z pewnością nie to, że jest "beznadziejna". • Sky to młoda dziewczyna. Uwielbia spędzać czas z najlepszą przyjaciółką i nie słynie z dobrej reputacji, choć tak naprawdę w środku jest jeszcze małym dzieckiem. Bohaterka ma bolesną przeszłość, jednak niewiele zdaje się z niej pamiętać. Ludzki umysł jest tak skonstruowany, aby wypierać ze świadomości złe chwile. • Matka dziewczyny jest dość dziwną osobą, naucza córkę w domu, nie pozwala jej na oglądanie telewizji i na posiadanie telefonu i dostępu do internetu. Dla przeciętnego nastolatka to dość nienaturalne. Matka zachowuje się jakby chciała ją ochronić przed całym światem. Zwykła matczyna troska? A może ma ku temu jakieś powody? • Pewnego dnia bohaterka poznaje Deana Holdera, przyciąga ich do siebie jakaś niewyjaśniona siła. Oboje zdają się być kimś innym niż mówią o nich ludzie. Po poznaniu chłopaka, życie Sky staje na głowie, aby w jednym momencie runąć na kark. Wychodzą na jaw nowe fakty o których dziewczyna nie miała pojęcia, a może skutecznie wymazała je z pamięci? • Liczne retrospekcje pojawiające się w powieści pozwalają, krok po kroku, na poznanie tajemnicy rodziny. Bardzo mrocznej i bolesnej historii. Czy ich życie po tych wydarzeniach będzie mogło być jeszcze beztroskie? A może nigdy takie nie było? • Choć książka opowiada o miłości dwójki nastolatków, skrywa również drugie dno. Uświadamia jak ważny jest stosunek rodziców do dzieci, oraz jak pozycja społeczna może zmyć z oprawcy całe zło. • A dlaczego? o tym dowiesz się sięgając po książkę. • Zastanawia mnie fakt skąd Colleen Hoover bierze pomysły na imiona, a raczej ksywki swoich bohaterów. W "pułapce uczuć" mamy Lake- jezioro, a tu Sky- niebo. • Te imiona są tak proste, a zarazem takie niepowtarzalne. • Nie tylko to dodaje tym książką oryginalności. Tak, wiem już słyszałam, że postawiłam tą autorkę na piedestale, ale jak tego nie robić skoro uwielbiam jej twórczość? • Po przeczytaniu niektórych książek, mam takie wrażenia jakbym rozmawiała z najlepszą przyjaciółką, a ta opowiedziała mi największe tragedie swojego życia. Rozmyślam potem całymi godzinami, jakbym myślała o cierpieniach kogoś bliskiego. Też tak macie? • Niewątpliwie "hopeless" należy do książek niezwykle realnych, pozostawia po sobie kaca książkowego, którego uleczyć może tylko "Losing Hope". • Podobała mi się fabuła książki, nie jest to słodki romans o szkolnej miłości. Jest to historia przeplatana bólem i cierpieniem. Emocja jakie towarzyszą przy zgłębianiu tematu są nie do opisania. Tego się nie da wyrazić słowami, to trzeba przeżyć na własnej skórze, trzeba przeczytać żeby to czuć. • Zmierzając do końca chciałabym zachęcić do przeczytania tej pozycji jak i każdej innej książki Colleen Hoover.

Może ktoś pamięta, że moim numerem jeden na liści książek jest "Pułapka uczuć", od dziś zajmuje to miejsc ex aequo z "kochając pana Danielsa". • Jak żyć po stracie najbliższych? Gdzie szukać ucieczki od rzeczywistości? • Ludzie różnie radzą sobie z przechodzeniem żałoby, jedni zamykają się w sobie rozpamiętując osobę, która odeszła, inni szukają ukojenia w pasji, w natłoku obowiązków. W moim mniemaniu drugi sposób jest znacznie lepszym od pierwszego. Nie można wiecznie rozdrapywać starych ran, trzeba żyć codziennością i przyszłością bo to ją możemy zmienić, przeszłość pozostaje zawsze niezmienna. • Uważam, że w życiu nic nie dzieje się bez celu. Tak było w przypadku bohaterów powieści. • Oboje borykają się z żałobą. Ashlyn mało tego, że straciła jedyną osobę, którą kochała, to jeszcze musi zmienić miejsce zamieszkania. przeprowadza się do człowieka, którego praktycznie nie zna, mimo że jest jej ojcem. Czy uda im się odbudować zdrowe relacje ojciec-córka? • Daniels również zmaga się z tragiczną stratą najbliższych. Ucieka w muzykę. Tych dwoje zdaje się być sobie pisanych. Wspólne zamiłowanie do książek, to samo poczucie humoru i mają tak samo poranioną duszę, to wszystko ich łączy. Jednak coś stoi im na przeszkodzie, co nie pozwala im cieszyć się wspólną miłością. • Jak potoczą się losy Danielsa i Ashlyn? • Mamy kolejny przykład miłości zakazanej, ale nie będę jej z żadną porównywać bo po co? • Ta historia jest unikalna, zapada w pamięć bez względu na to co i kiedy się przeczytało. • Cytaty z dzieł Szekspira dopełniają tę powieść doskonale. Sprawia to, że jest jedyna w swoim rodzaju, a klasyka w niej zawarta pozwala wczuć się w tragizm i miłość jednocześnie. • Bohaterowie świetnie wykreowani, realni, mogliby żyć w świecie równoległym. • Problemy i sytuacje jakie ich spotykają, każdy z nas doświadczył w mniejszej lub większej mierze w swoim życiu. Obok tej powieści nie można przejść obojętnie, nie można jej odłożyć na półkę i zapomnieć. Wiem, że gdy sięgną po nią ponownie, emocje jakie odczuwałam za pierwszym razem będą intensywniejsze. • Nie jest to książka, którą można przewidzieć, kiedy wydawało mi się, że wiem już co będzie dalej akcja zmieniła się diametralnie i nie byłam już pewna co się wydarzy. • Dla mnie ta książka zasługuje na honorowe miejsce na półce. Nagięłam nawet swoje zasady i pożyczyłam książkę koleżance (tej z gatunku nieczytających) była nią zachwycona i nie odstępuje mnie teraz na krok, abym poleciła jej znów coś świetnego.