"Łatwopalni" to trylogia autorstwa Agnieszki Lingas-Łoniewskiej. Autorka urzekła i zaczarowała mnie serią Zakręty losu, której recenzje możecie przeczytać na blogu. A jak było tym razem? Czy przepadłam w wirze emocji? Czytajcie dalej! • Wir emocji, nie bez powodu użyłam takiego określenia. Agnieszka Lingas-Łoniewska po raz czwarty przyprawia mnie o miłosny zawrót głowy. W tej historii głównym wątkiem są niewyjaśnione i niewybaczone sprawy z przeszłości. Każdego z bohaterów ścigają one i nieustannie nękają przeróżne uczucia, od nienawiści - do siebie i innych, do bezradności wobec zdarzeń sprzed lat. Każdy z nas ma chyba takie chwile w pamięci, które wolelibyśmy zapomnieć, pomimo tego, że nie warto o nich zapominać bo z pewnością wiele się z nich nauczyliśmy. Tego właśnie brakuje naszym bohaterom - Monice i Jarkowi. Oni nie wyciągają wniosków ale ciągle żyją tamtymi wydarzeniami. Ona, utraciła swoją pierwszą miłość przez pomówienia i zamknęła swoje serce na uczucia i szczęście. On stracił najbliższych w tragicznych okolicznościach i ciągle żyje w przekonaniu, że musi pokutować i cierpieć już do końca życia. To droga donikąd. Kiedy losy tych dwoje ludzi spotkają się pewnego dnia, ich życie już nigdy nie będzie takie samo. Sekrety przestaną istnieć, a pojawi się więcej bólu i nieszczęścia w momencie, w którym wszystko wydawało się już układać. To na prawdę poruszająca historia, może odrobinę przewidywalna, ale w te letnie, upalne, długie wieczory to lektura idealna. Z pewnością wciągną Was losy Jarka i Moniki, które przeplatane są historiami bohaterów pobocznych, Sylwii i Marcina, przyjaciół Moniki oraz Berniego - przyjaciela Minca. To dodatkowo sprawia, że akcja nabiera rozpędu, czytelnik nie czuje znudzenia w trakcie czytania. Polecam tę książkę każdemu, kto ma ochotę na romans, pełen miłości, ale również bólu, strachu przed szczęściem i życiem z ogromnym poczuciem winy. To książka z równie nietypowym zakończeniem, które sprawia, że z miejsca sięgam po drugi tom, żeby przekonać się jaki los przygotowała autorka tym bohaterom. • Masz ochotę na dobry romans? Jeśli tak to pozycja idealna dla Ciebie. Znajdziesz tutaj istny rollercoaster uczuć, który sprawi, że zapomnisz o problemach i otaczającej Cię rzeczywistości.

"Kruk" to historia dopracowana nawet w najmniejszych szczegółach przez Piotra Górskiego. Genialny kryminał, w którym czytelnik nie ma ani chwili wytchnienia. Jedno śledztwo, kilkanaście zamieszanych osób, wątek morderstwa rytualnego i igranie z niedoświadczonym prokuratorem. Dodatkowo w trakcie czytania autor umiejętnie sprawia, że odbiorca już na sto procent wie kto jest winny, aż tu nagle komisarz Kruk natrafia na całkiem inny trop. • Tytułowy Kruk to nazwisko głównego bohatera tej powieści. To komisarz Sławomir Kruk, policjant, który zbyt szybko działa, nie panuje nad nerwami i wyciąga pochopne wnioski. Ma na sumieniu pobicie mężczyzny, podejrzanego o znęcanie się nad żoną, jednakże całe oskarżenie okazuje się fantastycznie ukartowaną przez ofiarę intrygą co skutkuje tym, że nasz główny bohater musi mieć się na baczności bo ci, którzy będą chcieli mataczyć w trakcie śledztwa mają na niego tak zwanego haka. Policja w Sopocie, na plaży, znajduje ciało mężczyzny w skórzanym worku, a wraz z ciałem są w nim umieszczone węże. W trakcie dochodzenia policjantom udaje się ustalić, że taki typ morderstwa to w dawnych czasach zabójstwo rytualne w celu oczyszczenia społeczeństwa z "brudu" jaki niesie ze sobą ktoś kto zabił ojca bądź na przykład dzieci. Wszystko jednak komplikuje się wtedy, kiedy jedna ważna osoba próbuje zniszczyć pracę policjantów i utrudniać wyjaśnienie sprawy. Czy to młoda, niedoświadczona prokurator staje się pionkiem w tej grze? Czy gangsterzy, którzy uprawiają lichwę? Tego dowiecie się czytając "Kruka". To genialna książka, dopracowana w każdym calu, każdy wątek zazębia się z poprzednim. Akcja owiana tajemnicą, mnóstwo zagadek, które rozwiązuje główny bohater. Jego postać jest również warta uwagi, dlatego że z jednej strony widzimy go w trakcie pracy, jako twardy glina, który dzięki swojemu doświadczeniu wie jak postępować z podejrzanymi osobami żeby podstępem sprawić, że przyznają się do swojej winy, a z drugiej strony mamy zranionego rozwodnika, który po rozstaniu z żoną nie może ułożyć sobie życia. Taki zabieg, moim zdaniem sprawia, że czytelnik czuje większą sympatię do bohatera i bardziej stara się zrozumieć sens jego działań. • To jedna z tych genialnych książek, które pochłaniają czytelnika w całości i sprawiają, że ma się ochotę na więcej. Wnioskując po zakończeniu tej historii, autor stworzy drugą cześć przygód komisarza Kruka. Mam tylko nadzieję, że stanie się to bardzo szybko. Ja tą książką jestem zachwycona, a jak będzie z Tobą? Przekonaj się sam!

Wydawnictwo Kobiece po raz kolejny zachęca czytelników bogatą ofertą genialnych książek. Piękna okładka "Uwikłanej" i niesamowity opis, który aż krzyczał do mnie "Przeczytaj mnie!", skusiły mnie do przeczytania tej powieści. Jaki był tego efekt? Czytajcie dalej... • "Uwikłana" to powieść z gatunku literatury faktu, ale i z pewnością można ją zaliczyć do grupy kryminałów, a jak wiecie, obok romansów, kryminały, thrillery, powieści sensacyjne to moje ulubione gatunki literackie. Uwielbiam kiedy w książkach wiele się dzieje, kiedy w grę wchodzą zagadki, śledztwa, praca policji, gangi narkotykowe czy handel ludźmi, to wszystko sprawia, że książka jest interesująca i trudno się od niej oderwać. I to właśnie skłoniło mnie aby przeczytać "Uwikłaną" i wielkim plusem tej książki było również to, że jest to powieść oparta na faktach. Opowiada ona historię kobiety, która stała się królową wśród przemytników narkotyków, jednak kiedy zostaje porwana wszystko się zmienia. Kobieta ma bardzo burzliwe życie, od nieudanych małżeństw po bolesny poród w więzieniu. Cóż może pójść nie tak w takiej genialnej historii o kobiecie, która tak wiele w życiu przeszła? Szczerze mówiąc nie wiem co jest nie tak w tej książce, czy problem leży w dla mnie strasznej narracji, gdzie jest milion opisów a jedna wstawka wspomnianych czyichś słów czy po prostu to nie była książka dla mnie. Pomysł na książkę był, inspiracja również, sens też widzę, ale wykonanie i efekt końcowy jest tragiczny. Z bólem ukończyłam tę książkę i z ulgą odkładam ją na półkę, niestety. Dużym minusem jest również to, że momentami nie wiadomo co kto powiedział, a co jest na przykład wspomnieniami jakiegoś bohatera. Dużo do życzenia pozostawiała również akcja, która w takiej książce powinna być nad wyraz dynamiczna, tajemnicza i maksymalnie wciągająca. Tego przynajmniej oczekiwałam i ze smutkiem muszę pisać teraz te gorzkie słowa. • Czytając tak wiele pozytywnych opinii o tej pozycji trudno mi wyłamać się z grupy fanów, jednak jestem zmuszona to zrobić. Sugerując się recenzjami innych osób, spróbujcie przeczytać, być może Wam przypadnie do gustu, jak wiadomo, ile ludzi tyle opinii, dlatego tez nie skreślam tej pozycji. Najlepiej samemu wyrobić sobie zdanie!

Z twórczością Nadii Hashimi spotykam się już trzeci raz i z każdą kolejną książką życie kobiet w Afganistanie przestaje być dla mnie tajemnicą, a jednocześnie jestem zaszokowana tym, jak żyją kobiety na Bliskim Wschodzie. • Książka opowiada historię Ziby, kobiety, matki czwórki dzieci i żony Kamala. Z początku, w nieznanych nam okolicznościach, w domu rodzinnym ginie mąż Ziby. Kobieta zostaje zamknięta żeńskim w więzieniu Czil Mahtab gdzie poznaje Nafise, Latifę i Meżgan, z którymi dzieli cele. Cała akcja książki toczy się właściwie swoim własnym torem. Ziba nic nie mówi, nie zeznaje, nie chce się bronić, co zdaje się dziwne jak na kobietę, która opuściła czwórkę dzieci. Jej adwokat, Jusuf, jednak się nie poddaje. Walczy o wolność kobiety poświęcając jej każdą chwilę. Łapie się każdej możliwej linii obrony, od choroby psychicznej, po prośby, groźby z wykorzystaniem osoby Gulnaz, matki Ziby, która uznawana jest za czarownice, znawczynię czarnej magii. To jak autorka poprowadziła całą fabułę to na prawdę mistrzowski sposób. Od samego początku nie podejrzewałam takiego zakończenia, kiedy po nitce do kłębka rozjaśnia się cała sytuacja. To właśnie lubię w książkach, że często zachwycają, a jednocześnie dają dużo do myślenia dlatego, że (na przykładzie współwięźniarek Ziby) to niewyobrażalne dla kobiet z Europy, że można być skazanym na lata więzienia tylko za obrazę honoru rodziny, często nawet nie ze swojej winy. Jak już pisałam o poprzednich książkach tej autorki, Bliski Wschód to całkowicie inna kultura i prawo, dlatego też takie książki są bardzo wartościowe dla ludzi, którzy lubią poznawać całkowicie inne światy i tradycje. Książka w cudowny sposób ukazuje, jak wiara w siebie, determinacja i prawda, potrafi zmienić życie. "Dom bez okien" pokazuje również to jak niesprawiedliwy bywa świat i otaczający nas ludzie. Jak łatwo nam przychodzi osądzanie innych tylko po pozorach, co często jest bardzo krzywdzące dla każdego człowieka. • Polecam tę pozycję każdemu, kto jest ciekaw życia skromnych kobiet w Afganistanie, kto lubi literaturę interesującą i całkowicie wciągającą, która sprawia, że na moment można zapomnieć o rzeczywistości.

Katy Collins po raz kolejny zaskakuje czytelnika nowymi przygodami Georgii Green. W trzeciej części serii Biuro Podróży Samotnych Serc, nasza główna bohaterka uda się w niezapomnianą podróż do Chile, gdzie pozna nie tylko kulturę, ale i weźmie udział w nietypowym reality show wraz ze swoim mężczyzną Ben’em. Czy ich związek przetrwa tę wyprawę? Czy ich życie będzie nadal takie samo? Tego dowiecie się czytając dalej… • Georgia to moja ulubiona bohaterka, tak jak jest porównywana na okładce książki do Bridget Jones, tak ja uważam podobnie. Główna bohaterka ma wiele wspólnego ze wspomnianą wcześniej postacią, dlatego też przypadnie do gustu każdemu kto lubi Bridget. Z każdą kolejną przygodą coraz bardziej skrada moje serce. Recenzje poprzednich części znajdziecie tutaj: kierunek Tajlandia i kierunek Indie. W tej części panna Green ma okazje wybrać się do Chile, ale nie sama. W ciągłym biegu i braku czasu na odpoczynek, propozycja od Rahul'a, która dotyczyła właśnie tego wyjazdu Georgia zobaczyła idealny moment do spędzenia czasu z Benem. Jednak nie wszystko pójdzie zgodnie z jej planem. Już od pierwszych chwil na lotnisku spotykają Georgię zabawne przygody, które to skutecznie gaszą jej zapał na dalszą wyprawę. Przypuszczalne zaręczyny, strach przed małżeństwem, problemy finansowe, tajemnice, sekrety, niedomówienia to wszystko sprawi, że związek Bena i Georgii będzie zagrożony. Ben zarzuca Georgii, że ta się zmieniła, że nie jest już tą samą kobietą, w której on się zakochał... Ale czy im się uda przetrwać? Musicie przekonać się sami! Książka w ciekawy sposób pokazuje jak radzić sobie z problemami. Ukazuje, że każda para ma przed sobą swoje małe tajemnice, których ujawnienia się bardzo obawia. Zawirowania, kłótnie i wszystko to sprawia, że bohaterowie tej powieści są nam bliżsi, a Georgii nie sposób nie kochać. Dodatkowo będzie musiała dać sobie radę z wyjazdem najlepszej przyjaciółki i porodem drugiej. To prawdziwie życiowa książka, która poprzez zabawny i śmieszny sposób pokazuje życie z całkiem innej perspektywy. Trochę w takim krzywym zwierciadle, momentami zbyt przerysowane ale taki zabieg pozwala czytelnikowi bardziej zagłębić się i zrozumieć głębszy sens. • Bardzo lubię tę serię Katy Colins. To powieść idealna na długie letnie wieczory lub do poczytania w trakcie wypoczynku. Pozwala oderwać myśli od tego co nas otacza i skupia naszą uwagę tylko i wyłącznie na tym, co ciekawego jeszcze spotka naszą główną bohaterkę. Mam nadzieję, że Katy Colins stworzy jeszcze wiele książek z przygodami Georgii Green!