Rewelacja!!! • Jeden z najlepszych audiobooków jaki słuchałam! • Pan Ferency to mistrz! • Polecam z cąłego serca!

Na okładce widnieje: • Dla dwojga nieznajomych w mrokach II wojny światowej największym ryzykiem staje się zaufanie. • I kiedy doczytałam, że jest on, ona, zima w górach i czasy szalejącego nazizmu w Europie, to postanowiłam sprawdzić co wyszło z takiej kombinacji. • To moje pierwsze spotkanie z tym irlandzkim pisarzem obecnie mieszkającym w USA. To jest druga książka napisana przez niego, ale pierwsza wydana w Polsce. Debiutem jest powieść wydana pod tytułem "Finding Rebecca" w 2014 roku. W Polsce będzie ona miała premierę 14 sierpnia 2019 roku i będzie nosiła tytuł "Anioł z Auschwitz". • Na początku muszę zaznaczyć, że to nie jest literatura faktu. Wspomina o tym autor na samym początku: • Biała róża, Czarny las to historia inspirowana wydarzeniami autentycznymi. Niektóre fakty oraz chronologia zdarzeń zostały jednak zmienione dla potrzeb powieści. • Główną bohaterkę, Frankę Gerber, poznajemy w grudniu 1943 roku. Wszędzie niezliczone ilości śniegu, tereny Schwarzwaldu. W czasie wędrówki przez las znajduje lotnika w mundurze Luftwaffe. I co zrobi ta dziewczyna? Jest wściekła na to, co dzieje się w jej ojczyźnie, nie zgadza się z państwową polityką, a tu z nieba spada do niej żołnierz Luftwaffe. Pomoże mu czy nie? Jak potoczą się dalsze losy Franki? To przeczytacie na kolejnych stronach książki. • więcej u mnie: izaw­labi­rync­ieks­iazek.blogspot.com

Świetna książka. • Bardzo dobra książka o poszukiwaniu recepty na długowieczność. I nie są to "gdybania" autora, tylko wynik wielu badań bardzo dużej liczby ludzi, takich jak demografowie, socjologowie, lekarze, dietetycy itd. • Prosto i ciekawie napisana. Skłania do wielu przemyśleń. Czasami zaskakuje, a czasami bawi. I rozwiewa mit, że to głównie geny odpowiadają za długość życia. • Polecam.

Świetny audiobook. • I lektor rewelacyjny. • Wysłuchałam z wielką przyjemnością. • Polecam.

Książka inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami. • Helene Hannemann to Niemka, która poślubiła Cygana. Ona jest pielęgniarką, on skrzypkiem. Mają pięcioro dzieci. Ale nadchodzi rok 1943 i cała rodzina zostaje wywieziona do Auschwitz. I tam Mengele zleca Helene zorganizowanie przedszkola. Takiego prawie "normalnego" z kredkami, bajkami i ciepłym posiłkiem. A jak skończy się ta historia? A, to już musisz przeczytać sam, Czytelniku. • Ta lektura nie należy do łatwych. Bazuje na emocjach. Myślę, że zupełnie inaczej bym ją odebrała, gdybym sama nie miała dzieci. Ale połączenie tematyki obozów konc­entr­acyj­nych­, dzieci i matki, która zostaje postawiona przed niewyobrażalnie trudnymi wyborami jest ciężkie do obojętnego przejścia. Fragmenty czytałam ze łzami w oczach. Opisywana rzeczywistość, emocje i mnóstwo pytań po lekturze spowodowały u mnie dużo refleksji. • Dla mnie historia Helene Hannemann jest swojego rodzaju symbolem: • * matek, które kochają swoje dzieci ponad życie, • * żon, które zrobią wszystko, żeby odnaleźć męża, • * nadziei, że nawet w piekle można się uśmiechać, • * wiary bez względu na okoliczności, • * grupy etnicznej, jaką są Cyganie. Choć bohaterka Cyganką nie była. Była żoną Cygana. • Książka napisana jest prostym językiem, bez wydumanej egzaltacji czy zbędnych opisów. • Pojawiają się w niej prawdziwe postacie, jak choćby Mengele, ale i będące wytworem wyobraźni autora. • Napisana jest tak, że każdy czytelnik będzie musiał odpowiedzieć sobie na pytania, z którymi zostawi go ta książka. • Moim zdaniem ta książka ma drugie dno. • Ale to będzie musiał odnaleźć sobie każdy czytający indywidualnie.