Colleen Hoover jak zwykle mnie nie rozczarowała. Książkę połknełam w jeden świateczny dzień. • Opowiada ona o dalszych losach Lily i Atlasie oraz jej byłym mężu Ryle. Książka nie jest tak trzymająca w napięciu jak poprzednia, jest dużo lżejsza. • Nadal pokazuje z jakimi problemami spotykają się kobiety, ofiary przemocy domowej, Rozwód z oprawcą nie załatwie problemu, szczególnie, gdy są dzieci.

Książka trochę mnie rozczarowała. Język momentami był dla mnie trudny do przyswojenia. Niektóre rozdziały mnie wynudziły. Jednak dobrnęłam do końca. • Ksiażka opowiada nie o samej Soledad - tytułowej bohaterca, a raczej o dziwnych, magicznych i pokręconych losach jej rodziny. W rodzinie tej • kobiety w okresie dojrzewania przekazują sobie magiczne drewniane pudełko , które przez 9 miesiecy noszą przy sobie a później je otwierają i dostaję prezent. Każda kobieta inny, wyjątkowy i przeznaczony tylko dla niej.

Niby ksiażka jest kategorii romans, ale ja tu żadnego wątki romantycznego nie zauważyłam, raczej kryminalny. • Książka opowiada o dalszych losach Gosi. Gosia jest mamą Maryni i jest po rozwodzie. Książkę bardzo przyjemnie się czyta. • Fabuła jest zaskakująca. Szkoda, że to już ostatnia część, zżyłam się z bohaterami i chętnie znów bym się dowiedziała co tam u nich słychać. Na pewno sięgnę jeszcze po lekturę Anny Klejzerowicz.

Lektura szkolna. Tak, czytałam ją w szkole, ale nie wiele pamiętałam. Dziś przeczytałam ponownie. • Od pewnego czasu wracam do szkolnych lektur. Zdecydowanie, gdy się coś czyta, bo się chce, a nie, bo się musi odbiera się to całkiem inaczej. • Nowela bardzo mi się podobała. Taka prosta historia, a daje dużo do myślenia.

To już ostatni tom tej serii. Szkoda. Historia ta opowiedziana, w oryginalny sposób pozostanie w moim sercu na dłużej. Nawet teraz, gdy to piszę wzruszam się na myśl o losach tych bohaterów. • Jak długo człowiek może czekać na ukochanego człowieka? Pewnie całe, życie.