Niefortunnie trochę zapomniana i zakurzona, ale niezwykle cenna pozycja szczegółowo opisująca otwarcia grobów królewskich na Wawelu, najobszerniej Kazimierza Jagiellończyka i jego żony Elżbiety Habsburg, Kazimierza Wielkiego oraz Jadwigi Andegaweńskiej w XIX i XX wieku, z pomniejszymi opisami wcześniejszych prób eksploracji podziemi katedry wawelskiej koronowanych głów Polski. Niep­rawd­opod­obne­ z jaką zaciętością i determinacją do tematu podszedł autor książki, który umiejętnie buduje napięcie, przez które czytelnik wręcz czuje chłód grobowych krypt i słyszy dźwięk skuwanych i otwieranych tumb, ciekaw tego co będzie dalej i czego się dowie (wręcz co zobaczy oczyma wyobraźni!), a przytaczane dokładne relacje uczestników tamtych doniosłych wydarzeń dodatkowo to podkreślają, ba, nawet sam autor uczestniczył w przenosinach i powtórnych pochówkach Jadwigi Andegaweńskiej oraz Kazimierza Jagiellończyka i jego żony Elżbiety, z wielką powagą i czcią oddając atmosferę tych uroczystości. Mimo wszystko autor nie poprzestaje wyłącznie na historycznym aspekcie otwarcia królewskich grobów, umiejętnie wplatając w książkę równie ważny element tytułowych mikrobów i klątw, w dużej mierze biologii organizmów żywych odkrytych przy badaniu szczątków polskich władców, wyjaśniając niezwykle merytorycznie i ten aspekt badań podziemi katedry wawelskiej. Książka jest po stokroć warta polecenia, a już na pewno pierwsza część trylogii. Czy druga i trzecia dorówna bądź przewyższy pierwszą? Sprawdźmy!

Podobno dziecko, w przeciwieństwie do dorosłego, adaptuje się do wszystkiego. Przykład tego widać w tej opowieści, gdzie dzieciństwo Gustlika upływa w dosyć niezwykłych okolicznościach odrodzenia się i kształtowania dopiero co odzyskanej niepodległości, choć dla niego to po prostu otaczająca go rzeczywistość z powstaniami śląskimi w tle. Książka zawiera naprawdę wiele genialnych porównań społeczeństwa do zachowań hodowanych przez Gustlika gołębi, które są dla niego oknem, czy nawet językiem, na świat, który stara się codziennie zrozumieć. Nie do końca przemawiają do mnie ilustracje Magdaleny Pilch, choć autentyczne zdjęcia czy wplecione plakaty, a zwłaszcza nota historyczna dodana przez autora Kazimierza Szymeczko, wiele wyjaśnia w odbiorze tej ważnej historii.

Ile sie naszukałam jakichkolwiek merytorycznych informacji o losach wiecznego spoczynku świętej królowej Jadwigi oraz niezwykle trudnej i jej wyboistej drodze do kanonizacji, wiem tylko ja. Wierzyć się nie chce, że postać tak ważna dla Polski i Kościoła Katolickiego, przez przeróżne przeciwności losu, była tak zaniedbana i pomijana przez lata. Książka ta w uporządkowany, ale i przystępny sposób, nie tylko sucho merytoryczny, ukazuje co działo się z miejscem pochówku królowej od momentu pogrzebu aż do współczesności z wysz­czeg­ólni­enie­m otwarcia grobu w roku 1887 i 1949, posługując się relacjami uczestników tych zdarzeń, które są arcycennymi świadectwami tych przełomowych momentów, a świetne zdjęcia z eksploracji grobu, mimo upływu czasu, robią wrażenie.

Jedna ze słabszych bajek muzycznych, co dziwi, bo w reżyserii Wiktora Zborowskiego. Jakieś tam piosenki zapadają w pamięć, ale poziom techniczny nagrania i utworów pozostawiają wiele do życzenia.

Przede wszystkim piękne wykonanie piosenek przez Joannę Sobieską w roli Królewny, ale Maciej Damięcki w roli Rycerza również zapada w pamięć.