Niestety, mimo iż lubię pióro Wojciecha Chmielarza to nie przepadam za wybiegiem, który czasem stosuje i zastosował już w Żmijowisku. Nie zdradza on wszystkich szczegółów istotnych dla akcji na temat głównego bohatera i zostawia to na koniec ,co powoduje uczucie bycia oszukanym, ponieważ byliśmy z bohaterem od początku i wydawało się nam, że wiemy o nim wszystko. Być może to zabieg nowatorski, a może po prostu pójście na łatwiznę, gdyż potem za pomocą tego małego, ukrytego początkowo szczegółu pisarz rozprawia się z intrygą. W Żmijowisku jakoś to przeszło, w Ranie też się pojawił ten element i nie powiem, był zaskakujący. Natomiast Wyrwa niestety traci na wartości w drugiej połowie książki. Jestem zażenowana głównym bohaterem i rozwiązaniem intrygi.

Uważam, że całkiem dobra i wyczerpująco napisana książką o kontrowersyjnej parze oraz o "tamtych czasach". Życie towarzyskie i artystyczne w tamtej epoce to było coś zupełnie innego niż teraz, nie do podrobienia, nie do powtórzenia. Książką skłania do zastanowienia, jakie było drugie dno tamtych dni, decyzji podejmowanych przez Kalinę i Stanisława oraz aktorów/pisarzy/reżyserów z ich otoczenia. W mojej pamięci na zawsze zapadnie postać córki Stanisława z jego pierwszego małżeństwa, opuszczonej przez niego emocjonalnie. I styl wychowawczy stosowany przez artystów(być moze i dzisiaj), gdy dzieci po prostu przeszkadzały w karierze i życiu towarzyskim. Mimo iż dużo się w książce dzieje, to jednak we mnie wywołuje smutek na tematów losów głównych bohaterów.

Książka interesująca, ale temat już dość nasycony na rynku. Zaskakujące to, że autorem jest manager Małgorzaty Rozenek i to mnie głównie zaintrygowało, by sięgnąć po jego książkę. Widać malutkie braki we warsztacie, ale ogromny szacun za poruszanie się w obszarze wspomnień, o których niedługo niestety nie będzie miał już kto opowiadać.

Książki Nicholasa Sparksa to klasyki gatunku. Poruszająca, piękna książka o zmaganiach ojca przy wychowywaniu małej córeczki. Dla osób posiadających dzieci, poruszające tym bardziej. O ludziach, którzy z niewiadomych powodów stworzyli rodzinę, która się rozpadła. Jednak książka nastraja optymistycznie.

Niestety mimo najszczerszych chęci, nie mogłam przebić się przez tą książkę. Szczygieł jest jednym z moich ulubionych pisarzy, ale od czasu "Nie ma" coś się zmieniło, może ja, może on, pewnie wszystko. Znudziłam się i zniesmaczyłam, niestety pojedynczymi słowami/wstawkami, np na temat zoofila. Nie wciągnął mnie ten przewodnik.