Drugi tom "Tam, gdzie rodzi się zazdrość" jest powieścią obyczajową z wątkiem kryminalnym. Żeby książka miała sens konieczne jest przeczytanie dwóch powiązanych ze sobą tomów. • Jest to powieść o trudnej miłości, chorobliwej zazdrości, braku zaufania, półprawdach, niedomówieniach, wygórowanych oczekiwaniach, szacunku. To książka, która przypomina, że o miłość trzeba dbać, stale ją pielęgnować, nie można spocząć na laurach. • Nie byłam jakoś maksymalnie rozemocjonowana w trakcie lektury i nie zżyłam się z bohaterami, irytowali mnie. • Książkę czyta się szybko, a poziomem nie odbiega od swojej poprzedniczki.

"Tam, gdzie rodzi się miłość" to powieść obyczajowa z wątkiem sensacyjnym. • Moim zdaniem ta historia jest przekombinowana i niewiele ma wspólnego z rzeczywistością. A szkoda, bo mogło być ciekawie. • Jestem rozczarowana - za dużo tragedii i sprzecznych uczuć bohaterów. Autorka nieźle odjechała. Pomysł był, ale z wykonaniem gorzej. • W utworze całkowity brak emocji, brak rozpaczy, brak żałoby, wszyscy przechodzą do porządku dziennego, mało tego - jest nawet ślub i wesele!!! • Treść naiwna, nierzeczywista i miejscami wręcz naciągana! • Nie porwała mnie ta opowieść, choć muszę przyznać, że nie było w niej przynudzania i czytało się ją bardzo szybko. Ot, taka sobie historia - dobra dla zabicia czasu. • Mimo, że książka mnie nie urzekła, dam szansę kolejnemu tomowi.

"Najtwardsza stal" to wciągająca lektura poruszająca ważne tematy, a przemoc jest tylko jednym z nich. • Czy Harper i Trent znajdą w sobie dość siły, by zmierzyc się z przeciwnościami losu i zostać razem na zawsze, na dobre i na złe? • To nie jest zwykłe love story, tylko historia miłosna, która jest cierpliwa, wytrwała i jest w stanie pokonać trudne przeszkody. Bo razem jest łatwiej, piękniej i wszystkie problemy są do pokonania. • Bardzo przyjemna historia, z przesłaniem, że warto walczyć o siebie i własną przyszłość. • Chyba jedyne co mam książce do zarzucenia to zbyt szybkie,spłycone odrobinę zakończenie.Tutaj wszystko dzieje się zbyt szybko, a samo rozwiązanie jest trochę zbyt łatwe. • Niemniej książka podobała mi się przeczytałam ją szybko i z dużym zainteresowaniem.

Kolejna, trzecia część cyklu Beautiful Bastard która w niczym nie odbiega od poprzednich. • "Piękny gracz" to niestety lektura nudna, bez fabuły i jakichkolwiek emocji. Główni bohaterowie nijacy, a dialogi prowadzone przez nich są niczym paplanina ze szkolnego korytarza. • Żadna postać nie wywołuje u mnie sympatii. • Książkę czyta się szybko, ale według mnie jest to strata czasu.

Druga część przygód Igora Brudnego trzyma taki sam wysoki poziom jak tom pierwszy. • Bardzo dobry kryminał. Wciągający i trzymający w napięciu od pierwszej strony do ostatniej. • Czyta się fajnie, szybko, a napięcie jest stopniowo dawkowane. • Książka mroczna, tajemnicza, zawiła, niepokojąca. • Ostrzegam, ciarki na plecach podczas czytania GWARANTOWANE. • Osoby bardzo wrażliwe nie powinny czytać tej książki. • Ja biorę się za kolejną część :)