"Idealna para" to książka napisana w niekonwencjonalny sposób, według mnie trochę pokręcona, trochę nudnawa, ale jednocześnie wciągająca. • Moss świetnie uchwycił ogłupienie dzisiejszego świata. Co robią z ludźmi social media. Pokazuje mroczną stronę internetu oraz świata show biznesu, mroczne oblicze świata celebrytów. Ze stron powieści wręcz krzyczy głupota, naiwność i konsumpcjonizm. • Celebryci przedstawieni ze swoimi przywarami, kompleksami, podejrzeniami, zalewani hejtem, nieradzący sobie z życiem pod presją obserwatorów. Kobiety przedstawione jako ofiary gwałtu, mobbingu, bite i znieważane. • Główna bohaterka mega irytująca. • Są pewne nielogicznosci, dziwne przeskoki czasowe. • Zakończenie zaskakujące, na mój gust przekombinowane.

"Obca kobieta" to opowieść o miłości macochy do pasierbicy. Obca Kobieta a jednak Mama. Obca Kobieta a jednak Ktoś bliski sercu. • Ogólnie podobała mi się ta historia, czyta się szybko i przyjemnie, ale czuję niedosyt. • Nie porwała mnie na tyle abym mogła polubić bohaterów. Tam nie było dobrze "namalowanych" emocji i książka w ogóle mnie nie wzruszyła.

"Projekt szef" to lekki i ciepły romans biurowy. • Przyjemna lektura ale bez szału, bez zachwytu. • Początek zapowiadał się ciekawie, ale potem coś się rozjechało. • Książka jakich wiele . Do zapomnienia.

"Oblitus" to trzecia i zarazem ostatnia część z serii Incognito. • Anka, Szczepan i Artur – ponownie łączą siły, by stawić czoła mrocznej przeszłości oraz nowemu wrogowi, jakim jest Nauczyciel. • Styl pisania Pauliny Świst jest nie do podrobienia! Jej książki należą do moich pewniaków. • Serwuje nam jak zawsze dynamiczną akcję, barwne i nieprzeciętne postacie, humor, cięty język, fajne riposty, wątek kryminalny, trochę pikanterii oraz zaskakujące zwroty akcji w fabule. • To połączenie sprawia, że za każdym razem świetnie się bawię. • Polecam fanom bohaterów, którzy nie zawsze są damami i dżentelmenami, ale mimo to, budzą w nas pozytywne emocje.

„Occulta” jest drugą częścią cyklu „Incognito”. • Świst nie jest dla wszystkich, albo się ją uwielbia, albo nie trawi. • Ja jestem w tej pierwszej grupie. Czytając książki tej autorki mam uśmiech na twarzy. Jest cięty język i humorystyczne riposty, sporo przekleństw (w jej wykonaniu one mi nie przeszkadzają). • Książki tej autorki są dość krótkie, czyta się je błyskawicznie i pozostawiają niedosyt. Tak było i tym razem, akcja pędzi, nie ma czasu, żeby się nudzić. A dzieje się bardzo dużo, zarówno w wątku kryminalnym, jak i bardziej osobistym. • Druga część nie odpuszcza, jest tak samo dobra jak pierwsza.