Chociaż torebki wydają się tematem błahym, książka „Jej wysokość torebka” Joanny Bojańczyk, pokazała, że wcale takim nie są. Autorce udało się wprowadzić do opowieści o tej części (głównie damskiej) garderoby krótkie, ale niezwykle ciekawe fakty historyczne, kulturowe i obyczajowe. W książce znajduje się wiele humoru, między innymi za sprawą zabawnych ilustracji Adama Wójcickiego. Dzięki barwnym rysunkom możemy także poznać właścicieli konkretnych rodzajó…w torebek, a nawet zerknąć cóż one takiego kryją w swoim wnętrzu. Jednocześnie poruszone zostały bardzo poważne kwestie dotyczące zanieczyszczenia środowiska czy też próżności i ślepego podążania za modą. Jeszcze jednym atutem tego swoistego albumu nosideł, saszetek, mufek itp. jest właśnie znakomita okazja do rozwijania słownictwa. • Polecam gorąco, nie tylko małym i większym modnisiom czy torebkomaniaczkom. • Kamila Sośnicka

Uwielbiam kiedy takie perełki trafiają w moje ręce. Zwykle wtedy nachodzi mnie refleksja, że tego typu książki powinni czytać i dorośli. ”Droga w górę” opowiada o pani Borsukowej, która co niedzielę wybierała się na wędrówkę na pobliską górę zwaną Słodką Bułeczką. Po drodze zawsze znajdowała czas, by porozmawiać lub pomóc swoim przyjaciołom. Pewnego dnia zauważyła, że ktoś ją obserwuje z ukrycia. Okazało się, że był to kotek Lulek, który również chciał się wspiąć na górę, ale bał się, że jest na to za mały. I tak rozpoczęły się piesze wędrówki tej dwójki. Niestety pewnego dnia pani Borsukowa nie miała już sił, by towarzyszyć Lulkowi. Wtedy kotek postanowił, że podtrzyma wspólną tradycję. Jak pomyślał, tak robił. Wędrował więc sam, robiąc dokładnie to co z panią Borsukową, a więc zawsze znajdował czas, by porozmawiać lub pomóc swoim przyjaciołom. Pewnego dnia zauważył, że ktoś go obserwuje z ukrycia… • Książeczka w przeuroczy sposób mówi o sile przyjaźni, dzieleniu się dobrym słowem • i gestem, przekazywaniu swojej mądrości i doświadczenia, ale i o przemijaniu. Autorce • w niebywały sposób udało się wyważyć tekst i ilustracje, by mimo niełatwych tematów, oddźwięk był pogodny. Do tego wszystkiego udało się, także dorzucić szczyptę zabawnych akcentów. • „Droga w górę” to pozycja ze wszech miar godna polecenia. • Kamila Sośnicka

Dzisiejsza historyjka opowiada o tym, jak niepożądane uczucia można przekuć w coś pozytywnego. • Oto opowiadanie o dwójce przyjaciół, mrówkojadzie i orzesznicy, którzy często spędzają ze sobą czas. Pewnego razu orzesznica, namówiona przez kreta Stellana, postanawia wybrać się na kurs o zdrowych słodyczach. Kiedy nadchodzi dzień owego kursu, mrówkojad wydaje z siebie krótkie „auć”. Nie potrafi odpowiedzieć orzesznicy co go zabolało, ale nasi mali czytelnicy z pewnością domyślą się, że to miało coś wspólnego z ukłuciem zazdrości. To, że orzesznica będzie towarzyszyć kretowi, a nie jemu, napawa go smutkiem. I chciałby z tego powodu popłakać, ale łzy nie przychodzą. Wtedy mrówkojad wpada na pewien pomysł… • Co stanie się dalej? Czy orzesznica zastanie po powrocie swojego przyjaciela zalanego łzami? Czy on z kolei zrobi swojej małej koleżance awanturę, za to, że go zostawiła samego? Czy zazdrość może przynieść jakieś dobre rezultaty? I jaką rolę odegra w tej historii zupa cebulowa? • Lektura lekka, przyjemna, z miłą dla oka szatą graficzną. I z mądrym przekazem. Jeszcze jedno przesłanie książeczki jest takie, że warto czasami dać drugiej osobie od siebie odpocząć, by jeszcze bardziej mogła nas docenić. • Polecamy! • Kamila Sośnicka

Książka należy do serii „Wojny dorosłych – historie dzieci”. Wydawcą tej serii, istniejącej od 2010 roku, jest łódzkie wydawnictwo Literatura przy częściowej współpracy z Muzeum Powstania Warszawskiego. Pierwotnie zamysłem tego zbioru miały być historie dzieci, które doświadczyły okrucieństw II wojny światowej i Holocaustu. Z czasem rozszerzono go o opowiadania traktujące o trudach wojennych współcześnie żyjących dzieci. • „Ostatnie piętro” jest poruszającą historią dziewczynki – Żydówki, która korzysta z pomocy życzliwych Polaków i ukrywa się w ich mieszkaniu. Opowiadanie to ukazuje prawdę o tamtych czasach – nie tylko o tym, że wojna odbierała dzieciom beztroskę, zabawę, poczucie bezpieczeństwa, ale także to, że wojna odbierała niektórym dorosłym człowieczeństwo, czyli to co odróżnia nas od zwierząt – a więc między innymi empatię i szacunek do drugiego człowieka. • Pozycja opisuje zdarzenia, które miały naprawdę miejsce, a szczegółów możemy dowiedzieć się na końcu książki. Choć zdarzenia, które przybliża autorka są traumatyczne dla naszej bohaterki, książka nie jest zbyt obciążająca młodego czytelnika. Być może właśnie dla skontrastowania i niep­rzyt­łocz­enia­ odbiorcy, w opowiadaniu znalazło się także kilka zabawnych sytuacji, jak na przykład przekręcenie hasła, historia żółwi, przyjaźń z myszką. • Pozycja spójna w każdym słowa tego znaczeniu. Ilustracje Joanny Rusinek ubogie w kolory, obrazujące pozbawione barw dzieciństwo Cesi. Treść wyważona, ale sugestywna. • Niezwykle ważna, potrzebna książka. • Kamila Sośnicka

Ta niepozorna książeczka pełna jest klasycznych bohaterów, którzy nie mają zbyt dobrych, mówiąc kolokwialnie, wspomnień z tytułowym wilkiem. To Trzy Małe Świnki, Koza z siedmioma Koźlętami, Jagniątko czy Czerwony Kapturek. Nie dziwi więc fakt, że obawiają się jego powrotu. Wszyscy bohaterowie tej opowieści przychodzą do domu Królika, gdyż razem raźniej. Choć wciąż bardzo się boją, pod wpływem chłopca o imieniu Piotruś, postanawiają, że tym razem nie dadzą się złemu wilkowi, pokonają go. Co na to wszystko wilk? Przeczytajcie, a się przekonacie… • Mimo, że to książeczka dla całkiem „małych” dzieci, dotyka ważkich spraw. Mówi o tym, że należy wystrzegać się stereotypów i warto dawać drugą szansę. Jednocześnie wskazuje jak często współczesne media sztucznie napompowują machinę strachu, jedynie po to, by zwiększyć nakład. • Naprawdę trudno przecenić tę pozycję, gdyż prócz wartości dydaktycznych, ma bardzo kolorowe, sympatyczne i przezabawne ilustracje (polecam m.in. przyjrzeć się dokładnie treści gazet, które poszczególne zwierzęta trzymają w łapkach). • Wszyscy, którym ta książeczka się spodoba, już mogą zacierać ręce, gdyż jest to pierwsza część serii składającą się z dwunastu opowiadań, w którym pojawi się postać wilka. Ja czekam na nie z niec­ierp­liwo­ścią­! • Kamila Sośnicka