„Polowanie na klasztorny eliksir” autorstwa Brigitte Krautgartner jest drugą częścią z serii „Kiki rozwiązuje zagadki”, ale można ją śmiało przeczytać, nawet jeśli nie zna się przygód z pierwszego tomu. • Akcja powieści rozgrywa się w czasie wakacji. Główna bohaterka po raz kolejny spędza lato u swojego wujka Nicka w klasztorze benedyktyńskim w Bernau. Wujek jest w tym zakonie opatem i opowiada Kiki jak wygląda życie w zakonie, jakimi zasadami powinni kierować się mnisi, jak również o tym, że są oni zwykłymi ludźmi i też czasem popełniają błędy oraz ulegają pokusom. • Niestety, tak jak i w pierwszej części, w opactwie dzieją się niepokojące rzeczy. Najpierw mdleje siostra Blandyna, do tej pory okaz zdrowia, potem Kiki jest świadkiem ostrej wymiany zdań pomiędzy jednym z zakonników a tajemniczym mężczyzną. Okazuje się, że ktoś chce ukraść pomysł mnichów na ziołowy eliksir opóźniający starzenie. Na szczęście Kiki, mała detektywka, mając pomocnika w osobie rówieśnika Simona, rozwiązuje zagadkę. Na dodatek między młodymi bohaterami zaczyna budzić się niewinne uczucie. • Lektura warta polecenia. Oprócz próby wspólnego rozwikłania łamigłówki, czytelnik ma szansę dowiedzieć się interesujących szczegółów dotyczących funkcjonowania współczesnych zakonów. • Kamila Sośnicka

Józefa Drozdowska urodziła się w Jeziorkach, a obecnie mieszka w Augustowie, ale pozwolę sobie tak wybitną postać podkraść do naszego bibliotecznego cyklu „Dobre, bo suwalskie”. • Pani Drozdowska jest poetką, autorką książek dla dzieci oraz prozy dla dorosłych. Dziś chciałabym przybliżyć Państwu jej tomik wierszy dla dzieci pt. „Rozmowy z Izabelką”. Zawarte w nim utwory są niezwykle klimatyczne, opisywaną tam przyrodę czujemy wszystkimi zmysłami. Niewątpliwie koloryt wierszy potęgują proste, przyjemne dla oka ilustracje Wiesława Osewskiego. • To, czym szczególnie urzekła poetka w tych wierszach, jest odwaga w opisywaniu trudnych pojęć. O śmierci, definicji pokoju trudno mówi się w prozie, a co dopiero utkać słowa w zwiewną, niep­rzyt­łacz­ając­ą poezję. Pani Józefie udało się tego dokonać. O pokoju pisze: • Pokój – to w serduszku • Twym na dnie • Kwitnące powoje • Wtedy uśmiechasz się • A co być może • Większym skarbem • Nadto gdy mały uśmiechnięty • Człowiek • Patrzy na mnie • Niebanalnie opisuje także śmierć: • To taki dzień kiedy wszystko zostawia się Tu • a wszystko otrzymuje się Tam • To czas przejścia znanego • W nieznane • To tak jakby się rozlał • Cały atrament • Który potem osusza • Wielką bibułą Pan Bóg • Drodzy rodzice! Nie unikajcie wierszy z obawy, że nie zrozumiecie i nie będziecie potrafili dziecku wytłumaczyć, co autor miał na myśli. Przecież nie chodzi o to, byście określali podmiot liryczny, dobór i układ środków stylistycznych czy też kontekst literacko – historyczny. Wasza pociecha zinterpretuje poezję na swój sposób. A przy okazji odpowiednio dobrane wiersze rozbudzą w niej wrażliwość estetyczną, rozwiną postawy twórcze, wyrażanie się w różnych formach słownych i plastycznych, wyczulą na piękną mowę. • A na koniec mój ulubiony fragment wiersza pani Józefy Drozdowskiej o pajęczynie: • Czy to dziewczynka • Rozpięła koronkę • W słońcu • Pomiędzy kwiaty migocące • Wetknęła deszczu krople? • Czy wiatr niespodziewanie • Ukradł z domu • Firankę • I nocy małą łezkę • Rozespaną utulił? • Kamila Sośnicka

Tym razem proponujemy „Bajkę pachnącą truskawkami” Joanny Krzyżanek, ilustrowaną przez Zenona Wiewiurkę. Wbrew pozorom, książeczka doskonale nadaje się na każdą porę roku. Po pierwsze na lato, kiedy można ją czytać, zajadając się truskawkami (oczywiście uważając, by jej nie pobrudzić :), ale także na każdy inny sezon, by przypomnieć sobie cudowny zapach tych owoców. Bo to żadna „ściema”. Książka ta, kiedy potrze się jej karteczki, naprawdę pachnie truskawkami. • Prócz walorów zapachowych, pozycja zawiera niebanalną, bardzo ciekawą treść. Akcja truskawkowej bajki rozpoczyna się na dworcu kolejowym, który ma zostać wyremontowany. Tamtejsi pracownicy, bileterka Pani Butą, sprzedawca bułek Pan Królik, zawiadowca Ryłko oraz sprzątający Pan Farbotko w czasie wymuszonego remontem urlopu, postanawiają odnaleźć właścicieli, zostawionych w biurze rzeczy znalezionych, walizek. Zlokalizowanie właścicielki jednego neseserku okazuje się bardzo trudne. Mimo to, bohaterowie decydują się na niebezpieczną, pełną przygód podróż. A u jej celu czeka truskawkowy potwór… • Szczerze zachęcam do czytania. Ale nie tylko do czytania. Książka pozwala na uruchomienie praktycznie wszystkich zmysłów, wspomniany już węch, ale także do oglądania, gdyż ilustracje są bardzo kolorowe, nietuzinkowe i zabawne. Cała historyjka również jest niesamowita, trochę straszna, trochę śmieszna, przy tym bardzo wciągająca i trzymająca w napięciu. • Polecam, smacznie i zdrowo. • Kamila Sośnicka

„Bangsi” opowiada o małym misiu, który uciekając przed żądnymi jego sadełka i skóry Eskimosami, trafia na Islandię. Okazuje się, że tutejsi ludzie są przyjaźni. Zamieszkuje więc z Wikingiem Grimurem i jego rodziną. Przeżywa różne przygody, pomaga pozbyć się złego trolla, który zadaje trudne matematyczne zagadki i zjada mieszkańcom ich owce. Mały jednak bardzo tęskni za mamą. Czy uda mu się do niej wrócić…? • „Bangsi” to wspaniała książeczka o dojrzewaniu, o tym, że każde doświadczenie, czy dobre, czy złe, zawsze czegoś nas uczy, chociażby tego, że nie każdy jest zły. Jednocześnie przypomina, że choćby było nam dobrze gdzieś na końcu świata, to i tak będziemy tęsknić za najbliższymi. • Książeczka nie tylko zachwyca ciepłym tekstem, ale puszystymi, miękkimi ilustracjami z przeważającą ilością bieli, jak na skandynawską baśń przystało. Mimo skromnej ilości barw, książeczka zachęca. Idealnie nadaje się na wieczorne czytanie, gdyż wycisza dziecko. • Kamila Sośnicka

„Korkociąg” skierowana jest do starszych dzieci. Opowiada ona historię o dwojgu paryżanach, Mai i Francisie, którzy poznają się przy kościele Saint Gervais Saint Protais. Wpadają na siebie w trakcie jazdy na wrotkach, kiedy są jeszcze bardzo młodzi. Z czasem ich znajomość ewaluuje, decydują się więc na ślub. Wtedy właśnie otrzymują w prezencie tytułowy korkociąg. Ten cichy bohater odegra w historii nie lada rolę. • Książka posiada dużą dawkę humoru, ale i ciekawy morał. Ciekawe ilustracje zostały stworzone przez cenioną tatuatorkę Annę Szejdewik, pseudonim Coxie. • Cóż więcej można powiedzieć? Hubert Klimko-Dobrzaniecki ponownie udowodnił, że potrafi stworzyć dzieło nieszablonowe, z elementami klasyki, ale oryginalne. Chapeau bas! • Kamila Sośnicka