Jest październikowy poranek. Rybak Frans Bengtsson wypłynął łódką, aby opróżnić więcierze, które zostawił na homary. Przy ostatnim coś się mocno zacina. Frans przeczuwa, że nie będzie to zwykły połów, i nie myli się – w siatce więcierza tkwi ciało dziewczynki. Patrik Hedström i jego koledzy z komisariatu w Tanumshede mają do rozwikłania kolejną skomplikowaną zagadkę. Podczas sekcji zwłok w płucach dziecka wykryto słodką wodę i ślady mydła... • Trzecia część bestsellerowej sagi o Fjällbace. • • Camilla Läckberg to współczesna, szwedzka pisarka. Autorka powieści kryminalnych, książeczek dla dzieci oraz książek kryminalnych. Za jej debiut uważa się Księżniczkę z lodu. • Język książki jest lekki i spójny. Czyta się przyjemnie i błogo najlepiej na długie, jesienne wieczory. Styl autorki jest na swój sposób oryginalny. • Dlaczego to, co rzekomo słuszne wydaje jej się fałszywe? • Rybak wyławia ciało kilkuletniej dziewczynki. Gdy Patrik widzi zmarłą, od razu wie czyje to dziecko. Staje przed trudną decyzją. Dwoje sąsiadów ciągle kłóci i sądzi się ze sobą o nawet najmniejszą drobnostkę. Nie wiedzą, że przez to utrudniają rozwikłanie sprawy. Wstrząsający jest fakt kto zabił małą. • Nie rozumiał, dlaczego śmierć jest dla normalnych ludzi taka przerażająca. Przecież to tylko pewien stan, podobnie jak życie. • Powieść porusza problem wyalienowania i nietolerowania osoby, która choruje na chorobę mózgu. Szydzą i o wszystko oskarżają jego, ponieważ uważają, że źle jemu z oczu patrzy i jest spod ciemnje gwiazdy. • (...) z ulgą słuchała o cudzych kłopotach. Nie musiała myśleć o własnych. • Bohaterowie są intrygujący i niepowtarzalni. Popełniają błędy, za które muszą srogo zapłacić. • Patrik Hedström to policjant z komisariatu z Tanumschede. Jest młody, przystojny i... wybitnie inteligentny oraz obdarzony dużym talentem rozwikływania spraw kryminalnych. Jest przyszłością komisariatu... • Bertil Mellberg to oddelegowany z Göteborga szef policji. Jest cyniczny, leniwy i nieznośny. Wszystkie zasługi Patrika, a także innych "kolegów" z pracy, przypisuje sobie. Najlepiej wychodzi jemu wypowiadanie się przed kamerami. • (...) najgroźniejszy jest ten, który nie ma już nic do stracenia. • Kolejna powieść tej wspaniałej pisarki, która ma bardzo dobrą i odzw­ierc­iedl­ając­ą okładkę, która przyciąga ludzi jak magnez. • Książkę polecam "smakoszom" kryminałów, którzy lubią szybką akcję, wspaniałe postacie i... niezapomniane wieczory. Ta książka najlepiej smakuje wieczorem z herbatką. Łatwo jest ją zacząć, ale trudno skończyć, bo chce się to zrobić w jeden dzień.

Czyta się naprawdę rewelacyjnie,wątki wciągają całkowicie i tylko ciągłe pytania:kto? dlaczego? gdzie? Oderwać się trudno do samego końca! I trzeba przyznać,że kolejne części "czarnej serii" są coraz lepsze,pora sprawdzić następną pozycję.