James Schuyler, najbardziej znany z twórczości poetyckiej, jeden • z czołowych przedstawicieli nieformalnej grupy poetów tzw. szkoły nowojorskiej, ma na swoim koncie również trzy powieści. W Polsce ukazały się dwie: opublikowana przez W.A.B. Co na kolację? oraz wydana przez Państwowy Instytut Wydawniczy Alfred i Ginewra. Podkreślenie głównego, poetyckiego nurtu twórczości Schuylera wydaje się nie bez znaczenia, gdy spojrzymy na jego powieści.Na pierwszy rzut oka Alfred i Ginewra to niepozorna książka, nie tylko z wyglądu, zaledwie 132 strony, ale również w swej treści. Mamy tu bowiem do czynienia z mikroscenkami, w których tytułowe rodzeństwo przerzuca się dziecięcymi tekstami, tworząc zabawne dialogi. Dla Schuylera najważniejszym tworzywem prozatorskim jest właśnie dialog. Autor nie tylko w mistrzowski sposób stylizuje tekst na język dzieci, ale również wspaniale przedstawia, jak dzieci imitują język dorosłych. Przemyca w ten sposób świat dorosłych do treści utworu. Poprzez niuanse stylistyczne, które odczytujemy w rozmowach, możemy rozszyfrować, jakie tajemnice skrywają rodzice tytułowych bohaterów, albo po • prostu świetnie bawić się, czytając pełne humoru i absurdu dialogi Proza amerykańskiego poety przywodzi na myśl literackie eksperymenty pisarskiej grupy Oulipo. Forma Alfreda i Ginewry najbardziej przypomina szalone dialogi, ludyczność i groteskowy śmiech Zazie w Metrze, przy czym książka Jamesa Schuylera nie jest tak rozbudowana fabularnie, jak powieść Raymonda Queneau. Schuyler trafnie przedstawia rzeczywistość widzianą oczami dziecka, a największym zainteresowaniem darzy grę i zabawę słowem, co pokazuje, że język jest siłą sprawczą kreującą naszą codzienną przestrzeń. • Radosław Kurzeja