Amos Oz to pisarz, który nawet o wojnie potrafi pisać w wyjątkowy sposób: "Nadciągnęła ciemność, wymacując drogę długimi palcami zmierzchu, ciemność jak czarna śmierć zagarnęła całą Europę, strumienie, brzozy, miasta o zaryglowanych okiennicach i pustkowia, Polskę i jej lasy, wpełza pod fotele, osnuła koty, półki, bibeloty, różową dziewczynę na płótnie Matisse'a". Autor w tych opisach fascynuje poetyką, jednak wciąż pamięta jak bardzo potrafi być brutalna, podkreśla tragizm wojny, jej okrucieństwo, brak humanitaryzmu i bezsensowne zabijanie. • Sama powieść pełna jest symboli, metafor, z których pewnie nie wszystkie udało mi się właściwie odczytać i zinterpretować. Mnóstwo jest również odwołań do romantyzmu, szczególnie do Goethego, którego nazwisko przewija się w powieści, autor przytacza nawet jeden z jego wierszy "Wierzchołki wzgórz". • "Dotknij wiatru, dotknij wody" to prawdziwy majstersztyk literacki. Oz w cudowny sposób potrafi uchwycić i opisać to co w życiu ulotne. Powieść utrzymana w trochę sennej i poetyckiej atmosferze, napisana jest plastycznym językiem. Opowieść pobudza wyobraźnię i jest przy tym bardzo refleksyjna. Miesza się tutaj surrealizm z realizmem magicznym, sen z jawą, a marzenia z rzeczywistością. Pisarz zadaje wiele ważnych pytań o miłość, wojnę, pokój, zło, strach, samotność czy nieśmiertelność. • Amos Oz stworzył przepięknie napisaną baśń antywojenną, "życzyć wszystkim pokoju i przynieść wszystkim pokój" . • "Dotknij wiatru, dotknij wody" to olśniewająca historia o miłości i samotności, o poszukiwaniu harmonii. Nieoczywista, ale wyjątkowa i magicznie piękna. • Marta Ciulis- Pyznar