Ostatnia książka z cyklu "Konkurs na żonę". • Okazała się najlepsza ze wszystkich trzech części. • Tutaj Beata Majewska zaskoczyła czytelników nie opisując dalszych losów Łucji i Hugona (bądź Hugo) tylko czarnego charakteru Olgi. To już nie była bajeczka, jakie często wychodzą spod pióra autorki. To dość trudna książka, skłania do refleksji i wywołuje sporo emocji. • Autorka nie oszczędza czytelnikowi wrażeń, ponieważ fabuła jest przeplatana idyllą, oraz tragicznymi wydarzeniami, opisana w przepiękny i bardzo realistyczny sposób. • To historia, która nasuwa refleksję iż szczęście jest jak delikatne szkło, które niestety łatwo ulega stłuczeniu. • "Zdążyć z miłością" to niewątpliwie historia z przesłaniem. • To co mnie trochę zraziło (i za to minus) to ten "drugi" przekombinowany, wątek miłosny. Odniosłam wrażenie że został wciśnięty na siłę i trochę z powodu braku pomysłu na zakończenie. • Ale ogólnie książka podobała mi się.

Książka bardzo wciągająca. Poruszająca historia obyczajowo-romantyczna ze zaskakującym zakończeniem. Najlepsza część z trylogii kwiatowej Beaty Majewskiej.

Beata Majewska - cykl "KONKURS NA ŻONĘ" • cz. I - KONKURS NA ŻONĘ • cz. II - BILET DO SZCZĘŚCIA • cz. III - ZDĄŻYĆ Z MIŁOŚCIĄ • Autorka znana jest też literacko jako Augusta Docher. • Cz. I i cz. II cyklu to historia Hugo Hajdukiewicza, prawnika z Krakowa i jego młodziutkiej dziewczyny a później żony "z układu" Łucji Maśnik. • To historia pary z dwóch różnych światów - ON bogaty, wykształcony na Harvardzie, z korzeniami szlacheckimi, bywalec najmodniejszych klubów nocnych i - ONA skromna panienka, nieznająca zbytku, z niedużej wsi z południa Polski, wychowywana od 2 -go roku życia przez babcię / rodzice zginęli tragicznie rażeni piorunem, gdy w czasie burzy próbowali ratować bocianie gniazdo/ i otoczona opieką licznej rodziny ze strony matki, rodzinny bardzo dumnej ze swej pierwszej studentki. • I jeszcze przyjaciel ADAM - pomysłodawca owego "konkursu na żonę", który ma pomóc Hajdukowi w otrzymaniu spadku po amerykańskim, bardzo bogatym wuju, ale spadku obwarowanego klauzulą, że rzeczony siostrzeniec tylko wtedy wejdzie w posiadanie majątku, gdy przed ukończeniem 30 lat ożeni się i spłodzi potomka. A do trzydziestki pozostało niewiele czasu. • Konkurs ów ma "wyłonić" idealną kandydatkę na żonę - dziewczę spokojne, oczytane, skromne - nie tak pazerne jak dotychczasowe znajome obu panów, aby żonkoś "z musu" mógł się z łatwością pozbyć, po ślubie / z intercyzą obowiązkowo!!/ i urodzeniu potomka, rzeczonej żony. Łucja wygrywa konkurs. • Ale jak to w życiu bywa - zamiary sobie, a rzeczywistość gotuje niespodzianki. • Jak potoczą się losy tej najbardziej niedopasowanej pary - zimnego i wyrafinowanego Hugo i ufnej wrażliwej, rodzinnej Łucji? • Co stanie się, gdy Łucja odkryje podstęp Hugona? • Po "cichu" dodam, że Hugo "wpadnie" w zastawioną przez siebie pułapkę i po prostu zakocha się w Łucji. • Co zrobi ten oszukujący początkowo bez skrupułów "pan młody"? • Czy odzyska miłość młodziutkiej żony? Oj, nie będzie łatwo Hugonowi. • Tej jego walce o rodzinę poświęcona jest właśnie cz. II cyklu. • Natomiast cz. III wprowadza do akcji dawną znajomą Hugona - OLGĘ BECKER - dziewczynę wyrachowaną i pozbawiona skrupułów. To twarda bizneswomen, ale to też tylko zewnętrzna maska, bo w głębi to istota pragnąca miłości. • Czy spotkanie Kamila i jego dzieci pomoże Oldze znaleźć w końcu spokojną przystań? • Czy tak, zupełnie do siebie nie pasujący partnerzy, oboje po traumatycznych przeżyciach, znajdą wspólną drogę? • Czy Olga choć trochę się zmieni? • Na wszystkie te powyższe pytania, dotyczące bohaterów cyklu znajdziecie odpowiedź, czytając tę trzytomową sagę, czasem z gorzką prawdą o ulotności szczęścia /cz. III/, z pytaniem czy na prawdziwą miłość warto czekać. I jeszcze kapitalna kreacja bohaterów drugoplanowych - babci Zosi i jej kultowych powiedzonek, rodziców Hugo, Sabinek, Faustynki. I doza humoru. POLECAM