Specyficzna książka, ale dobrze się czytało. Dla mnie nowa tematyka, cieszę się, że zetknęłam się tematem muzyki kreolskiej i Limy. Im dalej w las, tym bardziej intrygowała postać głównego bohatera.

Nietuzinkowa powieść Vargasa - ta ostatnia, ta, która staje się niemalże hołdem dla niego, jego pisania i wyobraźni... • wielka strata dla nas - że odszedł... • zostały powieści, piękne peruwiańskie fabuły i zagubieni bohaterowie łapiący życie takim, jakie ono jest - a jest różne. • TO DLA PANI TA CISZA.... • To dla Vargasa ta cisza. ta cisza przed muzyką, jaka czci i twórcę i jego kunszt. to pokłon w absolutnej ciszy i napięciu. graj, Panie Vargas bo słuchacze czekają - chciałoby się powiedzieć... Graj słowami, twórz z nich historię Tona i jego obsesji na punkcie muzyki kreolskiej. pisz o jego mani niewidzialnych szczurów, jakie go atakowały w momentach nieco nerwowych i jakże zatrważających stresowo. Pisz o jego Cecylii i Matilde, która trwała i darła go do życia nawet w chwilach bezrobocia i biedy. pisz o jego książce i pomyśle na nią, o jego dopisywaniach i ciągłych korektach i zmianach i... • dodruk egzemplarzy? tak, ale rozbudowanych i grubszych... bo wymagają poprawek, bo ciągle coś myśli podszeptują, choć nie powinny, ale przecież jest i to i to... • Tono ciągle dopisuje nowe części, nowe fragmenty... nie rozstaje się z notesem, ucieka do Biblioteki i przebywa w niej paręnaście godzin dziennie zabierając z domu kanapkę przygotowaną przez Matilde. Pisanie staje się nim. A wszystko za sprawą gry Lala Molfino i jego muzyki, której było mu dane "skosztować" jeden, jedyny raz. • Tono, podobnie, jak Vargas, dopisuje wiele do pierwowzoru. Czyta i dodaje, stron przybywa, potem ubywa, coś ewoluuje. momenty w życiu prywatnym też z pewnością mają wpływ na fabułę... Ostateczna wersja nigdy nie jest tą... jaka powinna być. • TO DLA PANI TA CISZA jest powieścią nieco o nim, o Vargasie... o jego pracy nad nią. O jego planach długiego życia, marzeniach i tego, co będzie, a co życie perfidnie samo zweryfikowało. • niesamowity klimat porywa, marzenia Toniego też, jego utopia twardo stąpająca po ziemi i marzenia. I wieczny niedosyt... Lektura, która stapia się z czytającym. Muzyka kreolska krąży, duszność gorącego Peru też... lecz te takty wszystko wybaczają.