Jeśli tego typu literatura należy do najbardziej poczytnych we współczesnej Polsce to znaczy,że dla tego społeczeństwa nie ma ratunku... Popłuczyna po kryminałach i serialach skandynawskich, pełna agresji i wulgaryzmów, a jest ich tyle,że po stu stronach człowiek staje się znieczulony. Zastanawia etyka, skądinąd wykształconego, autora...Co taka książka ma przynieść człowiekowi? Refleksję, że są gorsi ? Ma być instruktażem? Nauczyć jak kląć i zabijać w imię wyimaginowanej ideologii? Przeraża nie to,że taka książka powstała, ale jej recepcja...Żałosne! Tu trudno o jakąkolwiek gwiazdķę...

Ciekawa opowieść o porwaniu samolotu, równolegle w tle zaskakujące samobójstwo. • Dobrze mi się czytało, bo książka od początku trzyma w napięciu, a akcja cały czas się rozwija. Ciekawa i zaskakująca fabuła, wciągająca i emocjonująca. Zawiera kilka dość brutalnych scen. Ponoć jest tu sporo "lotniczych" niedociągnięć, ale mnie to nie przeszkadzało - jestem w tych sprawach zuepełnym laikiem. • Rozdziały jak to zwykle w książkach napisanych przez Mroza, kończą się w taki sposób by człowiek czytał i czytał bez końca. • Mnie książka wciągnęła od pierwszych stron.

Książka ciekawa. Rozczarowało mnie zakończenie.

Książka taka sobie. Za bardzo przeciągana akcja w samolocie aż dłużyło się w czytaniu. Brak logiki w otwarciu kokpitu i likwidowaniu słabych zamiast mocnych. Za bardzo skomplikował znajomość i wysiłki terrorystów w struktury i działania NATO itp. Jednym słowem zmęczyłem książkę.

Książka trzyma w napięciu do samego końca

Jak zwykle lanie wody na potęgę. A główny bohater Pan Premier Patryk Hauer na pokładzie samolotu raz porusza się na wózku a raz nie. Remigiusz Mróz gubi się w tym słowotoku....

To moja pierwsza przeczytana książka Mroza. Zupełny przypadek, że po nią sięgnęłam. I teraz rozumiem ten fenomen :)Prosta, acz niebanalna fabuła, brak opisów, sam dialog, akcja przez całą książkę. Ja polecam.