To moja pierwsza książka Szczygła, aż wstyd się przyznać. Ale na pewno nie ostatnia. Ale to nie tak, że nie „znam” Pana Mariusza. Bardzo lubię go słuchać. Czytając te reportaże tak naprawdę słyszałam jego charakterystyczny głos. Wydaje mi się, że jemu łatwo jest być reporterem. To jest taki koleś , którego łatwo się lubi. W jego opowieściach nie ma pretensjonalności. Jest prawdziwy, empatyczny, inteligentny, otwarty i słuchający. Stąd pewnie tak dobrze pisze reportaże. • Tutaj te historie znanych i nieznanych Czechów są genialne. Zresztą zawsze miałam wrażenie, że Szczygieł wie więcej o Czechach niż oni sami :) • Sama jestem tuż po biografii Stalina i siła jaką potrzebował człowiek żeby przeżyć ten ustrój graniczyła niejednokrotnie z upadkiem w chorobę psychiczną, uzależnienie a i często pozbawiała życia. • Historie wszystkich tych osób w reportażu są inne aczkolwiek łączy je czas i koszmar zetknięcia się z wojną i systemem totalitarnym. Autor włożył bardzo dużo pracy na przestrzeni lat by dokopać się do wielu archiwów. Stąd też wznowienie wydania, uzupełnione o dodatkowe informacje. My o Czechach nie wiemy za wiele choć są naszymi sąsiadami. Z reguły naśmiewamy się tylko z języka lub, uległości wobec Hitlera i knedliczków. Ta lektura, poprzez niesamowicie ciekawe opowieści z życia poszczególnych osób, trochę nam tych południowych sąsiadów przybliża. • Wysyłam laskę nebeską do autora za tę książkę.

Książka Mariusza Szczygła opowiada o powojennych Czechach. Czechach w okresie grozy, piętnowania i niszczenia człowieka, z niejednokrotnie absurdalnego powodu. Informacje zawarte w książce poprzedzone były wielomiesięcznymi badaniami, wywiadami, zbieraniem materiałów. To co odróżnia reportaże pana Szczygła od większości tego typu publikacji, to przezabawne, a jednocześnie porażające trafnością puenty autora. A przy takim temacie, to prawdziwy majstersztyk dziennikarstwa. • Kamila Sośnicka