Tytułowa Billie oraz Franck to para młodych a już poturbowanych przez los bohaterów. Zaczynamy poznawać ich historię kiedy Franck zostaje ranny w wąwozie a Billie podczas zimnej, bezsennej nocy czeka na pomoc, ogrzewa nieprzytomnego niegdyś przyjaciela i prowadzi monolog z gwiazdą. Cofa się w czasie do ich trudnego i bolesnego dzieciństwa i młodości. Wspomina czas kiedy się poznali i zostali wybrani do głównych ról w szkolnym przedstawieniu w sztuce "Nie zadzieraj z miłością" Alfreda de Musset. Nagle dwoje wyrzutków społecznych, rozbitków i outsiderów zostaje dobranych w parę i skazanych na wspólne przygotowania scen dramatu. Od tego momentu stają się sobie coraz bardziej bliscy i nierozłączni. Godzinami dyskutują nad przygotowywaną sztuką i analizują losy jej bohaterów. • A potem jak to bywa w życiu on wyjeżdża, ona zostaje w swoim małym piekle. Spotykają się po latach i co z tego wyniknie trzeba przeczytać :) A nikt tak nie pisze pięknie, przenikliwie i poruszająco o przyjaźni i miłości jak właśnie Anna Gavalda. jb

Książka, której nie potrafię ocenić jednoznacznie, nie jest ani dobra ani zła. • Początkowo ciężko było mi się w nią “wgryźć” bo napisana jest trochę od końca, a całość to generalnie monolog tytułowej bohaterki. • Całość czyta się niezwykle lekko i dobrze, napisana jest prostym językiem bogatym w wulgaryzmy, które tak bardzo nie rażą, ale dają bohaterce i całej fabule więcej autentyczności. • To opowieść o trudnym dorastaniu, przeciwnościach losu, o przyjaźni miłości, o akceptacji i wybaczaniu. Książka nie każdemu będzie się podobać, nie mniej warta przeczytania. • Marta Ciulis-Pyznar