Co do wydania - szkoda, że tej trzeciej części nie dodano. Tekst niby staropolski, ale nie miałam trudności z czytaniem, ot, taki tekst, jakbym słuchała biblii. Brakuje mi czegoś w rodzaju glosariusza - jeśli chodzi o przypisy do nazwisk to spoko, ale w tekście są słowa, które wymagają wytłumaczenia. A jego nie ma. • Co do fabuły - jacy zaślepieni wiarą ludzie potrafią być głupi. Hipokryci, bo niby czarownice mogą szkodzić, ale tylko za pozwoleniem boskim, tak, to same z siebie, a i nawet z pomocą szatania, nic nie mogą zrobić. Więc ja rozumiem, że to nie czarownice, a bóg jest zły, bo na to pozwala (ale to już herezja). Wszystko zło świata od czarownic pochodzi. • I te historie, gdzie źli ludzie są strzeżeni i nie wytyka im się, że np. gościu jest rozbójnikiem i grabi biednych, ale jako że znak krzyża robi przed grabieżą, to złym człowiekiem nie jest. albo panna, która za namową baby idzie na górę do pokoju, gdzie czekają na nią nieznajomi młodzieńcy. No albo biskup, co ma kochankę, albo ojciec, który na stos posłał żonę i córkę i jeszcze gnoja chwalą. Naprawdę, Inkwizycja była najgorszym, co się mogło kobietom przytrafić (do czasu).