Dawno nie spotkałam się z lekturą tak sugestywną, że aż malowniczą. Uświadamiającą jakieś własne nieznane wewnętrzne obszary, boleśnie rozdzierającą, a jednocześnie niewyobrażalnie piękną. Gdy Sarah Hall przywołuje dzikość przyrody, imponująco zręcznie umieszcza ją w zwykłej codzienności. Stawia na drodze swoich bohaterów, na naszej drodze. Potem gdy role się odwracają, to my wkraczamy do świata natury, teraz jesteśmy intruzami. Patrzy na człowieka z troską i pozostawia czytelnika z refleksją o naszej przynależności do natury, wrażliwości, świadomości swoich potrzeb, instynktów, które nami kierują... • Formuła opowiadania była przeze mnie niedoceniona, aż do teraz.

Polecam. • Każda kobieta znajdzie tu coś o sobie.