Cudowna, otulająca opowieść, która przenosi nas do świata, którego już nie ma. Historia miłości, ze wszystkim jej odcieniami, przyjaźni, pracy, wspólnoty mieszkańców norweskiej wsi. Dwadzieścia lat po wydarzeniach z pierwszej części wracam z ulgą i niecierpliwością do Butangen i jej mieszkańców. Za sprawą magicznego spotkania dwóch niewiedzących o sobie nawzajem braci, powracają stare legendy i odżywa chęć znalezienia mitycznej tkaniny. Głównym bohaterem tej części jest Pastor Kai. On jest ostatnim ogniwem spajającym to co stare, zapomniane i powoli odchodzące w przeszłość, a tym co nadchodzi, nieuchronnie, jak przepowiednia utkana przez Siostry na tajwmniczej tkaninie. • Momentami mroczna, surowa jak norweski krajobraz, to znowu ocierająca się o elementy baśni i marzeń sennych. Autor jest mistrzem balansu. Wspaniale prowadzi czytelnika, unosząc go do, prawie nierealnych, spotkań na granicy życia i śmierci, aby po chwili ironicznie, przewrotnie sprowadzić go znów do zwykłego, codziennego życia. Jest w tej książce wszystko co mnie zachwyca. Wciągająca historia, a w zasadzie kilka równoległych. Bohaterowie, którzy ukazani są jak zwykli ludzie, ze swoimi wadami, przemyśleniami i domieszką autoironii. Nieprzesadnie bohaterscy, raczej ludzcy, tęskniący za szczęściem, pracowici i żyjący na pograniczu dwóch światów: tego realnego i tego legendarnego. Co ciekawe żaden z tych dwóch światów nie wyklucza istnienia drugiego. Jest to wreszcie opowieść o byciu jednostką w jakiejś nierozerwalnej całości. Ciągiem dalszym koniecznym, aby kolejne pokolenie mogło wpleść się w to co już istnieje i tkać swoją historię. I zapach kościoła słupowego zostaje ze mną jak i dźwięk siostrzanych dzwonów.

Piękna, klimatyczna kontynuacja "Siostrzanych Dzwonów". Uwielbiam klimat opowieści Myttinga, w których wręcz czuje się chłód bijący od gór i jezior dawnej Norwegii.. Jedyne, czego żałuję, to że już się skończyła.. Dla mnie warta 5 gwiazdek :)