Carlos Ruiz Zafón był prawdziwym panem na włościach, jeśli chodzi o powieść gotycką. Według mnie na chwilę obecną nie ma sobie równych. „Miasto z mgły” to jego ostatnia publikacja, na którą składa się zaledwie jedenaście krótkich opowiadań. Doskonała forma narracji, subtelność, wrażliwość, nieco mroku, kilka kropel strachu, ot cały Zafón. Tym jednak razem przynajmniej w moim odczuciu utwory te są przesycone nieco większym smutkiem. Niemalże w każdym obecna jest też śmierć. Czuć w nich swoistą nutę pożegnania autora z czytelnikiem. Z drugiej strony autor zawarł w nich wszystko to, co kochał. Nie brakuje tu spowitych mgłą uliczek Barcelony. Jedną z głównych ról ogrywa także ukochany przez Zafóna Cervantes, a na dokładkę mamy jeszcze Gaudiego, ze swym nietuzinkowym planem arch­itek­toni­czny­m. Fantazja miesza się z rzeczywistością, jest życie i śmierć, są rozstania i powroty, a także niespełnione pragnienia. Poczujcie magię twórczości Zafóna ponownie, choć na bardzo krótko. Polecam gorąco.