Książka na pewno sprawnie napisana, pełna pięknych zdjęć i wielu ciekawych faktów i anegdot odnośnie różnych mieszkańców puszczy. Dla mnie jednak była to dość przygnębiająca lektura, nie tylko dlatego, że poziom zniszczeń dokonanych przez człowieka jest przerażający i jego pazerność nie zna granic, ale także ze względu na obfite, szczegółowe opisy polowań na przestrzeni wieków. Mimo to na pewno warto...

Bardzo sumiennie spisana historia Puszczy Białowieskiej i smutnych dziejów prób jej ochrony. Dla każdego kto kocha przyrodę.

Niech najlepszym świadectwem dla tej książki, jakie mogę dać, będzie wyznanie, że mnie - ignoranta dziejów ziem i narodu polskiego (wstyd) - Autorka przeprowadziła przez 471 stron na wskroś historią przesiąkniętych. • Nie jest to lektura spójna, zwarta i konkretna (choć konkretów zawiera w sobie aż nadto, a każdy zawstydza, każdy w oczy kole), a już na pewno nie łatwa, prosta i przyjemna. W sposób dobitny przekazuje jednak to, co ma do przekazania... Burze dziejowe, zawieruchy wojenne, zmiany ustrojów, panujących, polujących, korzystających, czerpiących - i wobec tego wszystkiego Puszcza, jak żywy, samoodradzający się, choć trawiony coraz większą ilością zmor organizm. Ile jeszcze sił witalnych w niej zostało? Jak długo jeszcze będzie w stanie opierać się najgorszemu z "żywiołów" - zachłanności ludzkiej? • Polecam każdemu. Podręcznik życia.