Tytuł - zachęcający , treść - nudna. Jak to możliwe? • Wszystko oczywiście za sprawą Autora. • W przeładowanym datami i nazwiskami , rozbudowanym tle polityczno-historycznym epoki, szukamy historii miłosnych królów polskich. Jest ich osiem - od Jagiellonów, poprzez królów elekcyjnych, do najs­łynn­iejs­zego­ romansu XIX wieku - związku Marii Walewskiej z Napoleonem Bonaparte. Bonaparte nie był królem Polski ale w okresie Księstwa Warszawskiego to on de facto sprawował władzę w naszym kraju. • Książkę otwiera opowieść o Jadwidze , księciu Wilhelmie i Władysławie Jagielle. • Już w pierwszym zdaniu dowiadujemy się , że Jadwiga nie była królową a królem Polski , koronowanym 16 października 1384 w Krakowie. Taka mała historyczna ciekawostka a takich ciekawostek w tej książce jest dużo więcej. • Obok bardzo sławnych par , takich jak Zygmunt August i Barbara Radziwiłłówna czy Jan Sobieski i Marysieńka , poznamy inne historyczne pary , ich namiętności i zawiłości związków. • Niestety tej właśnie tematyki jest bardzo mało w porównaniu z przerośniętą tematyką polityczną i • historyczną. Całości dopełniają liczne cytaty dzieł i opinie autorytetów historycznych . • Książkę czytało mi się bardzo ciężko. • Jest ona bardziej podręcznikiem do historii niż powieścią obyczajowo-historyczną , za którą przepadam. • Jestem pełna podziwu dla wiedzy Autora i włożonej pracy badawczej polskich dziejów , nie mniej jednak spodziewałam się bardziej poczytnej opowieści . Wiadomo , że w dawnych czasach śluby monarchów stanowiły jedno z najp­otęż­niej­szyc­h i najchętniej wyko­rzys­tywa­nych­ narzędzi polityki międzynarodowej. Były ważne dla dynastii , dla istnienia królestw czy cesarstw ale myślę, że gdyby było mniej faktów historycznych i autorskich psyc­holo­gicz­nych­ portretów postaci , ta książka byłaby bardziej ciekawa.