Czy będzie happy end? • To już ostatnie spotkanie z „Wodospadami Cienia po zmroku”. Młoda, silna i odważna wampirzyca zabrała nas w niezwykłą podróż po jej świecie. Świecie pełnym istot nadp­rzyr­odzo­nych­, duchów, emocji i uczuć. C. C. Hunter doszła do perfekcji w Wodospadach Cienia. Seria takie jak ta – pełna fantastyki, emocji, humoru i tajemnicy nie mogła zakończyć się lepiej. Fani Wodospadów jednocześnie cieszą się i plączą. Cieszą się, bo „Niew­ypow­iedz­iana­” to wisienka na torcie całej serii, płaczą, bo to niestety pożegnanie z Dellą i jej przyjaciółmi. • „Nigdy nie odwracaj się od wyzwań.” • • Della musi ratować swojego ojca. Został oskarżony o morderstwo sprzed lat, o morderstwo swojej siostry. Della zrobi wszystko, by dowieść prawdy. Jednak dochodzi do kolejnych morderstw, a prawdziwy sprawca obu zbrodni pozostaje nieuchwytny. Z pomocą swoich przyjaciół Della stara się łączyć fakty. Pomaga jej Chase, który coraz bardziej ją intryguje i który nie kryje się ze swoimi uczuciami. W tym fatalnym okresie Della musi wybrać do kogo należy jej serce. • „Serce jej waliło, zapomniała się w nim i w jego dotyku na swojej szyi. Otrzeźwiła ją radość w jego oczach.” • • Chyba nie muszę mówić, że pokochałam obóz (przepraszam, teraz już szkołę) w Wodospadach Cienia od pierwszego tomu. Przygody Kylie śledziłam z wypiekami na twarzy. To była prawdziwa przejażdżka emocjonalnym rollercoasterem. Jednak Della i jej własne przygody sprawiły, że straciłam dla tych bohaterów głowę. C. C. Hunter stworzyła wspaniały świat pełen przygód, tajemnic i zagadek, pełen miłości i przyjaźni, pełen uczuć i niekończących się emocji. Przebrnąwszy przez tyle tomów jej pomysłu i stylu mogę powiedzieć tylko jedno – to mi się nigdy nie znudzi! • Hunter ma zdolność do kreowania postaci. Jej bohaterowie są wyraziści – silni, odważni, emocjonalni, z pazurem. Każdy ma w sobie inną cechą, za którą go kochamy. W „Niew­ypow­iedz­iane­j” każdy z bohaterów zapada w pamięć, każdego dostrzegamy. To właśnie jest ten wyjątkowy sposób kreowania postaci – każdy ma swoje pięć minut w powieści, a w naszej głowie tkwi do nieskończoności. • „Wciąż jestem. Wciąż tęsknię. Wciąż kocham.” • • „Niew­ypow­iedz­iana­” to bardzo dobra książka. Kończy ona trylogię „Wodospadów Cienia po zmroku” i to jest w niej najgorsze. To uczucie, że już nie przeczytamy o Delli. „Wodospady Cienia” oraz Wodospady Cienia po zmroku” to serie zapadające w pamięć oraz strasznie wciągające. Ja przepadłam już na pierwszym tomie, innym zajęło to może trochę więcej czasu, ale ta cała masa fanów, które pokochały Wodospady Cienia to oznaka, że serie te są wart przeczytania. Jedno wam zagwarantuję – na pewno nie będziecie się nudzić. • Takich serii jak ta na rynku literatury jest bardzo dużo, toteż konkurencja jest ogromna. Istoty nadnaturalne mają swoje wzloty i upadki – raz jest o nich głośno, a raz ukrywają się w cieniu. Jednak jest pewien poziom, pewna równowaga, dzięki której powieści stają się nieśmiertelne. Na tym właśnie poziomie powinny znaleźć się powieści C. C. Hunter. Te książki nie są przesadzone, nie są przereklamowane. To dobre powieści dla młodzieży, i nie tylko, które sprawiają, że przenosimy się do innego świata, odrywamy się od rzeczywistości i razem z bohaterami przeżywamy nawet najmniejsze emocji. Znaleźć się w świecie stworzonym przez autorkę, to jak wygrać bilet na najlepszą przygodę w życiu. Szczerze polecam „Niew­ypow­iedz­ianą­”, jak również poprzednie jej części oraz serię z Kylie w roli głównej.