Czytając tę książkę zastanawiałam się do kogo jest ona kierowana. To znaczy o jakiego typu czytelniku myślał autor tworząc tę fant­asma­gory­czną­ opowieść: miało nim być dziecko, młodzież czy też dojrzały "czytacz". Hmmmm... Niewątpliwie jest to świetnie skonstruowana wielka fantastyczna alegoria czasów, które akurat ja znam tylko i wyłącznie z opowieści. Czasów PRL-u, ogłoszenia stanu wojennego,pewnego rodzaju ucisku itp. A wszystko to opowiedziane przez zwyczajnego chłopca Adasia, który doświadczył tak właśnie okrutnego "snu". Książka ta zawiera mnóstwo przenośni, fikcyjnych magicznych postaci, scenerii z najs­tras­znie­jszy­ch baśni... Mimo to nie trudno raczej doszukać się między nimi pewnych powiązań z rzeczywistością PRL-u. Chociaż uważam, że z czasem historia przedstawiona przez Dukaja w taki właśnie sposób może okazać się być trudną w odbiorze dla przyszłych nieco młodszych pokoleń. Sama forma ujęcia tematu jest niesamowita... Warto poświęcić jej nieco wolnego czasu. Gorąco polecam ;)