Cieszę się, że mam tę książkę, będę mogła zaglądać do niej co jakiś czas. Na pewno warto. Piękne i mądre odpowiedzi znanej autorki sąsiadują z ciekawymi i przemyślanymi pytaniami wielu dziennikarzy. • Jacek Antczak świetnie je pogrupował, podzielił na części: Reporter, Reportaż, Czytelnik; jest jeszcze Poscriptum, w którym o autorce „Zdążyć przed Panem Bogiem” wypowiadają się znane postaci, m.in. Ryszard Kapuściński, Maria Janion, ksiądz Adam Boniecki, Małgorzata Szejnert, Mariusz Szczygieł. • Sama autorka widzi siebie jako reporterkę, wielokrotnie podkreśla, że umie słuchać i dlatego ludzie powierzają jej swe historie, które ona potrafi zapisać tak, że ma się wrażenie milczącego uczestniczenia w zdarzeniach. Choć może to nie jest w tym wypadku właściwe słowo, to raczej nie zdarzenia, to migawki z czyjegoś życia, z pozoru drobne, nieważne. To zapis szczegółów, do których Krall przywiązuje wielką wagę, uważa, że przez szczegół można pokazać wszystko. • Zapisuje przeszłość i Zagładę. Jeśli coś jest niewiadome, nie wymyśla możliwych scenariuszy, mówi: „nie wiem”, „może tak było, a może inaczej”. Wg niej to Wielki Scenarzysta, jak nazywa Boga, „przędzie ludzkie losy”. • Wiele bardzo ciekawych rzeczy można dowiedzieć się z „ReporterkI”. Autorka „Sublokatorki” mówi o tym, jak powstawały jej książki, co było impulsem do ich napisania, odpowiada na pytania dotyczące ważnych ludzi w jej życiu. • W „Reporterce znalazło się też kilka czarno – białych zdjęć, jest na nich przede wszystkim Hanna Krall, ale pojawia się też jej rodzina, ludzie, z którymi współpracowała. Książka jest pięknie wydana i jej lekturę polecam gorąco.