Wyśmienita pozycja, której przynależność gatunkową określiłbym jako "realizm trochę mniej magiczny". Nieco mglisty klimat jest tutaj podobny do powieści autorów z Iberoameryki z okresu "boomu", tak, ale w dużej mierze osiągany jest poprzez perspektywę dziecka i "magię" tkwiącą w różnorodności świata dla młodych wiekiem tak świeżej i fascynującej, zamiast sugerować mniej lub bardziej rozwiązania ponadnadturalne. Na większe odczucie wiarygodności w powieści Ismaila Kadare wpływają też bliższe (europejskie) realia drugiej wojny światowej w porównaniu do raczej nieznanych większości konfliktów, które przewijają się w tle powieści np. Gabriela Garcii Marqueza (konflikty na tyle wielu z nas nieznane, że bez dodatkowego studiowania materiałów historycznych mogą jawić się jako kolejna fikcja). Chciałbym też podkreślić, że temat drugiej wojny nie staje się w żadnej mierze jedyną problematyką jaką się w książce - tematy i ciekawe spostrzeżenia są liczne i w żadnej mierze nie wynikają jedynie z umiejscowienia akcji na mniej wspominanym froncie.