Jedenasty tom "Jeżycjady". • Lato 1998 roku. Do Poznania przyjeżdża nastoletnia córka Robrojka, Bella. Robert Rojek, od wielu lat wdowiec, po niepowodzeniach zawodowych wraca do rodzinnego miasta. Wraz z córką zamieszkuje u dawnego kolegi, w ogrodowej altanie. Warunki są dość spartańskie, jednak Robrojek, prawdziwa złota rączka, potrafi nawet z małej budki zrobić wygodny dom. • Rodzina nowobogackiego kolegi jest co najmniej dziwna, a Robrojek w nostalgicznym nastroju wciąż marzy o Anieli Kowalik. Wszystko to denerwuje Bellę, która jest osobą konkretną i bezkompromisową. • W tej części "Jeżycjady" dużo jest też Józinka, półtorarocznego bobasa, któremu mama (Ida Borejkówna, po mężu Pałys) nieustannie podnosi poziom inteligencji i który przy każdej okazji konfrontuje swoją żywotność ze stoicyzmem niewiele starszego kuzyna, Ignacego Grzegorza. • Robrojek odnawia starą przyaźń z Borejkami, którzy są nieocenieni w kłopotach. Bella przez pewien czas u nich mieszka i zaprzyjaźnia się z Nutrią. • Piękna książka, o mocy przyjaźni, miłości i sile uczciwości i pracowitości.