Anna Arno w książce Ten kraj przywołuje nostalgiczne wspomnienia z czasów swojego dzieciństwa,znakomicie portretuje Polskę sprzed kilkunastu lat, swoich rodaków, ich przywary, kompleksy, ułomności, słabostki, powody do wstydu. Bez patosu opisuje miejsca, ulice, kapliczki, kościoły, miasta, ludzi i sytuacje. Książka utkana jest ze słów, które malują w głowie czytelnika obrazy tak plastyczne, że można niemalże poczuć zapach linoleum, zobaczyć pasy musztardowej lamperii, czy też usłyszeć łopot czarnej flagi na Collegium Novum. Książka składa się z 35 opowiadań o intrygujących tytułach, jak: Oda do ziemniaka, Nie wypada, Cukier, Rolnik sam w dolinie, Matka Boska nas wyzwoli, Jak tu brzydko. Opowiadań, które zdają się być migawkami z minionych lat, jak stare, wyblakłe fotografie, które oglądamy z nostalgią, ale w głębi serca cieszymy się, że przyszło nam żyć w obecnych, a nie owych czasach. Książka napisana językiem oszczędnym, w myśl zasady, że czasem mniej znaczy więcej. Nie ma tutaj rozwlekłych, przegadanych zdań, zbędnych ozdobników. Język, którym posługuje się autorka, zachwyca, rytm opowieści porywa, skłania do refleksji. Być może nie wszystkich zainteresują opisy miejsc, ludzi, zdarzeń, które dla autorki mają duże znaczenie, ale chociażby dla samego języka opowieści warto ją przeczytać. Serdecznie polecam. • Małgorzata Koźma • Biblioteka Kraków