Książka jest kontynuacją pierwszej części "Nie wiem jak ona to robi" choć do bohaterów powracamy po kilku latach, kiedy dzieci z maluchów są już nastolatkami, a główna bohaterka próbuje pogodzić się z upływem czasu. Dobiegająca pięćdziesiątych urodzin Kate postanawia wrócić do pracy aby podreperować rodzinny budżet. Mając na głowie niekończący się remont domu, dwójkę dzieci, męża z kryzysem wieku średniego i widmo starości nad sobą, Kate w znany sobie sposób próbuje pogodzić ze sobą wszystkie swoje życiowe role ☺️ • Bardzo odpowiada mi humor zawarty w tej książce, dzięki któremu czyta się ją bardzo przyjemnie. Nie nudziła mnie i miło spędziłam czas- choć bardziej trafiała do mnie Kate z części pierwszej, ale to być może dlatego, że odnajdywałam w niej więcej podobieństw do siebie.