Anioły jedzą trzy razy dziennie:

• 

  pyznarm
  Powieść Grażyny Jagielskiej to swego rodzaju pamiętnik, trochę reportaż z pobytu w szpitalu. Pokazuje ludzi, którzy przeszli w swoim życiu traumę, a teraz nie potrafią odnaleźć się w rzeczywistości. • W czasie swojego pobytu pisarka poznała kobiety, które tak samo jak ona, przez długi czas udawały, że wszystko jest w porządku. Spotkała żołnierzy, twardzieli, którzy musieli nauczyć się płakać. • Klinika w której przebywała to miejsce w którym można było wszystko, z wyjątkiem jednego. Nie wolno było kłamać, a historie przedstawione w powieści pokazuję jak ciężko jest się otworzyć przed drugą osobą i opowiedzieć o swoich tragediach, pozwolić sobie pomóc. • Autorka opowiada o swoich przeżyciach, ale również słucha i przelewa na papier historię innych pacjentów, tak jakby pisanie było najlepszą dla niej terapią. • Powieść to trudna podróż pełna silnych emocji i intymnych zwierzeń ludzi ciężko doświadczonych przez los. Chylę czoła za odwagę autorki, która zdecydowała się napisać tę książkę, która odnalazła siłę by zawalczyć o siebie i swoje szczęście i zrobić wielki krok poddając się leczeniu. • Niezwykły jest styl w jakim napisana jest powieść, autorce udało się stworzyć swego rodzaju atmosferę intymności. Narracja jest prowadzona w niezwykle subtelny sposób. Bałam się ogromu przeżyć i emocji jakie zaserwuje mi pisarka, ale powieść nimi nie przytłacza. • "Anioły jedzą trzy razy dziennie.." to opowieść o wojnie, jej brutalności i bólu jaki pozostawia, o cenie jakiej płacą żołnierze wyruszający w miejsca objęte konfliktami zbrojnymi i jak dotyka to ich rodzin i bliskich • Książka niełatwa, ale ważna i potrzebna. Dobrze, że takie powieści powstają, otwierają oczy na sprawy o których nie zdajemy sobie sprawy i na co dzień nie rozmawiamy. • Marta Ciulis- Pyznar
• 

  blue.danka
  Koszmarnie beznadziejna-aż szkoda oczu

Brak wątków