Jak płakać w miejscach publicznych

• 

  malwina.g
  bardzo sprawnie napisane, celnie, dojmująco; myślę, że bardzo wiele opisywanych przeżyć jest pokoleniowych, tylko po prostu każdy jest inny, doświadcza podobnych sytuacji w innych dawkach, przy neur­oprz­ekaź­nika­ch w (względnej) równowadze i dlatego nie wszystkich to rozjeżdża; czytałam z fascynacją jak można ubrać w słowa ulotne wrażenia/wspomnienia, i z bólem bo wiele z nich była trudna i dla mnie.
• 

  asenata
  Bohaterka zapoznaje czytelnika z depresją, nie w techniczny sposób, nie medyczny czy rzeczowy. Tu są Jej uczucia, Jej wycinki świata, Jej myśli. Bardzo dobra pozycja ... potrzebna w dzisiejszym świecie.

Brak wątków