Stroma ściana

Wstrząsające wspomnienia Eugenii Ginzburg (1904 lub 1906-1977) z 18 lat tułaczki po stalinowskich więzieniach i obozach pracy. To także jedne z nielicznych literackich świadectw obozowej rzeczywistości, widzianej oczami kobiety. Autorka - dziennikarka i pracownik naukowy uniwersytetu w Kazaniu, matka znanego prozaika Wasilija Aksionowa (1932-2009) - została aresztowana w otoczonym ponurą sławą roku 1937 pod pretekstem działalności kontrrewolucyjnej, a następnie jako wróg ludu - skazana na długoletni pobyt w obozach pracy na Kołymie. Zrehabilitowana częściowo w 1956 roku, powróciła do pracy zawodowej, niemało czasu poświęcając zajęciom literackim. W Rosji lat 60. ubiegłego wieku wspomnienia Ginzburg były znane i doceniane jedynie z wydań w drugim obiegu. Wielki rozgłos książka zyskała po jednoczesnym ukazaniu się na Zachodzie w 1967 r. oryginalnego tekstu i włoskiego przekładu (tzw. tom pierwszy) - a w kilkanaście lat później kontynuacji wspomnień Ginzburg (1979, tzw. tom drugi). Wydania te stały się podstawą przekładów dzieła na liczne języki, a rosyjską autorkę uhonorowano prestiżową nagrodą francuskiego Pen Clubu. Oficjalne wydanie Stromej ściany w Rosji nastąpiło dopiero w roku 1988. Rok później moskiewski teatr Sowriemiennik przygotował adaptację sceniczną książki. W Polsce tom pierwszy Stromej ściany ukazał się w 1990 roku nakładem wydawnictwa Czytelnik. Obecna edycja obejmuje pełny tekst dzieła. Na podstawie książki powstał film pt. Wichry Kołymy.