Brud:

Gdzie Król Słońce chodził piechotą? Co miał w nosie doktor dżuma? Co ma pijawka do depilacji? Czy makijaż może zabić? Jak kąpano się w starożytności, a jak w średniowieczu? Jak dbają o czystość dżiniści, jak Himbowie, a jak kosmonautki? Gdy chińscy cesarze już od ponad tysiąca lat mieli spłukiwane wodą sedesy, w europejskich miastach wciąż wylewano zawartość nocników przez okno. Dawni chrześcijańscy święci uważali brud za symbol pobożności, za to Napoleon godzinami pluskał się w wannie. Japończycy nie mogli się nadziwić niechlujstwu portugalskich podróżników, którzy w XVI wieku dotarli na ich wyspy, a brytyjskie elegantki epoki baroku tak rzadko czyściły swoje gigantyczne peruki, że lęgły się w nich myszy. Jeszcze na początku XIX wieku nawet chirurdzy nie myli rąk – w najlepszym razie wycierali je w zakrwawiony fartuch. A ubikacja w domu w wielu miejscach na świecie do dziś jest luksusem. Sięgnijcie po Brud, by poznać te i inne intensywnie pachnące historie – i dowiedzieć się, że siedząc na sedesie, korzystacie z jednego z najważniejszych wynalazków ludzkości. Przed wami fascynująca, wieloaspektowa opowieść o czystości i brudzie zilustrowana z iście barokowym przepychem przez jednego z najdowcipniejszych polskich grafików [opis wydawcy].