Silmarillion

"Silmarillion" został opublikowany w 1977 roku, w cztery lata po śmierci autora, w opracowaniu jego syna Christophera. W 1956 roku sam pisarz tak mówił o swojej nieistniejącej jeszcze książce: "Nie sądzę, aby zyskała popularność "Władcy Pierścieni" - ani śladu hobbitów! Masa mitologii, wszędzie elfy i podniosła stylistyka...". A jednak "Silmarillion", który odkrywa źródła inspiracji autora, tworząc jądro całej mitologii Tolkiena, stał się najsłynniejszym obok "Władcy Pierścieni" dziełem pisarza. Silmarillion to zbiór opowieści o Dawnych Dniach, czyli o Pierwszej Erze Świata, poprzedzającej epokę, w której rozgrywa się akcja Władcy Pierścieni. Legendy i mity sięgają zamierzchłych czasów, gdy pierwszy Władca Ciemności, Morgoth, przebywał w Śródziemiu, a elfy Wysokiego Rodu toczyły z nim wojnę, by odzyskać Silmarile, trzy "świetliste klejnoty", w których przetrwało światło Dwóch Drzew Valinoru. Oprócz właściwej historii Silmarilów książkę wypełniają legendy o Ainurach, Valarach, upadku Numenoru i Pierścieniu Władzy. Razem składają się na niepowtarzalny obraz dziejów; od Muzyki Ainurów, z której zrodził się świat, aż do końca Trzeciej Ery, gdy powiernicy Pierścienia odpłynęli z Szarej Przystani...