Na dachu świata

Jadę do Pamiru. Chcę zobaczyć Dach Świata! - Oznajmiłam pewnego dnia, przy śniadaniu, mojemu mężowi. Tak między bułką z serem a herbatnikiem z dżemem. Muszę przyznać, że tym wyznaniem zrobiłam na nim piorunujące wrażenie. Ręka z filiżanką zastygła mu w bezruchu, a oczy wytrzeszczył jak pięć złotych. Według mnie wyglądał dość zabawnie, ale jemu wcale nie było do śmiechu. Oznajmił, że całkiem postradałam zmysły. Do tej pory, Józio wspierał wszystkie moje szalone pomysły. Ogród z egzotycznymi roślinami? Nie ma problemu. Salon artystów w każdą niedzielę? Oczywiście. Podróże? Ależ proszę. Indie, Birma, Kaszmir, Tybet, co tam sobie zażyczysz. Ale Pamir? Tego było za wiele. Czy Jadwiga postawiła na swoim? Od razu możemy zdradzić, że jak najbardziej! Zorganizowała wyprawę i dotarła aż na sam dach świata. A czy było łatwo? Ach, zupełnie nie. A jakie trudy miała po drodze, dowiecie się z naszej opowieści. Historię wyprawy poznajemy z perspektywy samej Jadwigi Toeplitz-Mrozowskiej. Bajka oparta została o wspomnienia podróżniczki spisane w książce „Słoneczne życie”. Jadwiga Toeplitz-Mrozowska to aktorka, organizatorka życia artystycznego, podróżniczka. Ale przede wszystkim kobieta, która nie bała się marzyć i tych marzeń spełniać. Uparcie dążyła do celu, nawet jeśli wiele musiała przy tym poświęcić. Powstanie tej opowieści zostało dofinansowano ze środków Muzeum Historii Polski w Warszawie w ramach Programu „Patriotyzm Jutra”.