Oskar i pani Róża

• 

  Erudieth
  Książka, przeczytana w jakąś godzinę, a pozostaje w pamięci naprawdę długo. Bo historii młodego (choć przecież dożył późnej starości!) Oskara nie da się tak po prostu, z zimną krwią zapomnieć. Ona będzie gdzieś tam głęboko w nas siedziała, żeby w końcu uderzyć. Dzieło literackie na miarę „Małego księcia”? Tak, zdecydowanie tak. Kto wie, czy nawet nie lepsze. „Oskar i pani Róża” to przepiękna, wzruszająca powieść o śmierci, przemijaniu, dojrzewaniu, ale także o bardzo problematycznym temacie Boga.
• 

  isabelczyta
  Pełna recenzja dostępna: [Link] • Śmierć w dzisiejszym świecie jest tematem tabu. Niby wszyscy zdajemy sobie sprawę z tego, że ani nas, ani naszych przyjaciół, znajomych i rodziny nie ominie, ale jednak nie przywiązujemy do niej większej uwagi. Jest to coś, czego boimy się tak bardzo, że aż boimy się o tym mówić. Skąd się to bierze? Nie mam pojęcia. Wydaje mi się, że po prostu pod tym względem wszyscy jesteśmy olbrzymimi tchórzami i trudno cokolwiek na to poradzić. • Nie wyobrażam sobie, co zrobiłabym, gdybym dowiedziała się, że jestem śmiertelnie chora. Najp­rawd­opod­obni­ej ostatnie godziny swojego życia przepłakałabym w szpitalnym łóżku, wpatrując się w sufit i nieustannie zadając sobie pytanie: dlaczego ja?. Pewnie zastanawiałabym się, czy moje życie przeżyłam tak, jak chciałam i czy jestem z niego zadowolona. Przywoływałabym wspomnienia: te weselsze i te smutne, przypominałabym sobie osoby, które miałam okazję poznać, polubić, pokochać. Żałowałabym źle podjętych decyzji, okropnych słów wykrzykniętych w złości do ważnych mi osób. Płakałabym nad wszystkimi, których zraniłam, ale przede wszystkim nad sobą i swoją bezn­adzi­ejno­ścią­. • Oskar i Pani Róża to jedna z tych książek, których nigdy nie zapomnisz, a jej historia będzie tkwić w Twojej głowie zawsze i wszędzie. Jedna z niewielu dogłębnie poruszających, oddających prawdziwość życia i wywołujących szczere łzy powieści. • Oskar to dziesięcioletni chłopiec z większym bagażem życiowym niż którekolwiek z nas. To dziecko praktycznie cały czas spędza w szpitalu, ponieważ jest chore na białaczkę. Niestety, żadne metody leczenia tej choroby na niego nie działają. Chłopiec żyje z prze­świa­dcze­niem­, że zawodzi lekarzy, którzy na jego widok nie potrafią się nawet uśmiechać. Wszyscy wiedzą, jak to się skończy, a nie potrafią nawet ubarwić ostatnich chwil życia tego wymęczonego przez los dziecka. • Rodzice Oskara nie potrafią być oparciem dla swojego dziecka. Nie umieją z nim szczerze porozmawiać. Kupują drogie zabawki, którymi próbują przysłonić wszystkie przykrości, które spotkały chłopca. Ale Oskar nie potrzebuje kolejnych bajeranckich klocków. On pragnie rozmowy i czułości. • Jest jednak jedna osoba, która potrafi wprowadzić promyk nadziei w to nieszczęśliwe życie chłopca. Nie powiem jednak nic więcej, ponieważ tę powieść niebywale łatwo zaspojlerować, a nie chcę Wam tego robić. Nie chcę odbierać Wam tej przyjemności, więc przeżyjcie wszystko na własnej skórze :) • Książkę tę czyta się z niebywałą łatwością, ponieważ jest napisana bardzo przestępnym językiem. Narratorem jest dziesięcioletni Oskar, piszący listy do Pana Boga - to właśnie z tych listów poznajemy jego łamiącą serce historię. Na dodatek jest to króciutka, bo jedynie osiemdziesięcio stronicowa książeczka, której przeczytanie zajmie Wam niewiele ponad godzinę. Dlatego też uważam, że każdy, bez wyjątku, powinien poznać tę powieść. Natomiast ja nie mogę doczekać się przeczytania innych dzieł fenomenalnego autora, jakim jest Eric Emmanuel Schmitt. To niesamowite, że potrafił on sprawić, że otworzyłam sprawy na najważniejsze w życiu rzeczy... • Historia Oskara bez wątpienia chwyta za serce i skłania do refleksji. Ten chłopiec, który nigdy tak naprawdę nie doświadczył prawdziwego szczęścia, potrafi bardzo, ale to bardzo wiele nauczyć nas - ludzi pewnych, że postradaliśmy wszystkie rozumy. To właśnie ten dziesięciolatek sprawi, że otworzycie oczy na prawdziwe życie, a z Waszych oczu popłyną strumienie łez. Dobrych łez. • Powieść ta jest nie tylko książką pełną życiowych mądrości. Jest ona również kopalnią przepięknych cytatów, które warto zatrzymać w swoim sercu na dłużej. Ja wszystkie zapisałam, bo chyba urwałabym sobie głowę, gdyby jakikolwiek mi umknął - tak bardzo je pokochałam. • Oskara i Panią Różę polecam każdemu, bez wyjątku. Uważam, że ta książka jest niczym zwierciadło, w którym każdy czytelnik może odnaleźć swoją własną życiową historię. Młodsze dzieci będą zachwycone jej łatwością w odbiorze, natomiast starsi czytelnicy dostrzegą jej drugie dno. Na co jeszcze czekasz? Sięgnij po Oskara jak najprędzej! • Okładka tej powieści jest po prostu idealna, ponieważ wspaniale oddaje klimat tej powieści. Uwielbiam taki minimalizm ♥ • Oskar i Pani Róża to powieść pełna ukrytego przesłania i życiowej mądrości. Bez wątpienia mogę powiedzieć nawet, że jest to jedna z najw­span­ials­zych­ książek, jakie przeczytałam w całym moim życiu. Naprawdę warto poświęcić na nią tę jedną godzinkę. Nie pożałujesz, a nawet wręcz przeciwnie: pokochasz tę historię całą swoją duszą i będziesz wdzięczny za to, że miałeś okazję spotkać ją na swojej drodze. Zaręczam całym sercem.
• 

  Olesno GBP
  Niezwykle wzruszająca opowieść o cudzie życia i pogodzeniu się ze śmiercią. Pouczająca historia małego, śmiertelnie chorego chłopca. Oskar wykorzystuje dar życia, do ostatnich chwil szczerze, po dziecięcemu ciesząc się, ufając i wierząc. Mały chłopiec uczy otaczający go świat dorosłych, jak przyjmować los, jak znosić cierpienie i jak czekać na to, co będzie po drugiej stronie...
• 

  Misieczka
  Czytałam tę książkę już jakiś czas temu, jednak jest to powieść, która pozotsje w pamięci na długu, jęśli nawet nie na zawsze. Wzrusza i pobudza do refleksji. Tę cieniutką książeczkę naprawdę warto poznać!

Brak wątków