A między nami wspomnienia

• 

  mariolaskorka
  Książka godna polecenia
• 

  elaszadziul
  Gabriela Gargaś - A MIĘDZY NAMI WSPOMNIENIA • I ta powieść tyczy o miłości, która imion ma wiele. Może być zakazana, ale i też wymodlona, a może być tylko chwilowym zauroczeniem. • To opowieść o babci i wnuczce, doświadczonych życiowo, choć Ada jest przecież młodą kobietą, ale zły los odbiera jej to, co miała najcenniejszego. • Babcia Maria chcąc ukoić ból wnuczki, opowiada jej skomplikowaną historię swego życia. I znów wojna, i wojenna miłość, ale miłość zakazana, miłość do wroga, którego trzeba przecież nienawidzić. Tak nakazuje prawo ludzkie. • Ale Franc był dobrym człowiekiem, współczującym, pomagającym jej rodzinie i przez to znienawidzonym, ale przez swoich towarzyszy. którzy wymierzają mu za to karę. • A Maria? Kochała go i tęskniła za nim , nawet wtedy, gdy miała innych mężów i innych mężczyzn w swym życiu. • Babcia opowiadając wnuczce historię swego życia, pragnęła wyrwać ją z rozpaczy, w której Ada tkwiła długie 6 lat. • Czy babci udało się ukoić ból Ady? • W tej powieści, podobnie jak w innych tej autorki, w których fabuła odnosi się do wspomnień, mamy misternie splecione wątki retrospekcyjne, jak i teraźniejsze. • Polecam tę piękną, choć smutną powieść z naprawdę zaskakującym zakończeniem.
• 

  bas.n
  Dobra, relaksująca książka, trochę historii i przeżyć ludzi z okresu wojny.
• 

  basia.ptasznik
  Dwie kobiety - babcia i wnuczka. • Dwie miłości - do dziecka i do wroga. • Dwie płaszczyzny czasowe - współczesność i II wojna. • Jedna tragedia - śmierć ukochanej osoby. • Ciekawa i wzruszająca powieść . Ale mnie podobała się tylko historia Marii, którą ta opowiada swojej wnuczce. • Czas wojny, gdy słowo Niemiec budziło strach i nienawiść. A jednak Maria pokochała wroga, bo Franc który zamieszkał w jej domu był inny,dobry, okazywał ludzkie uczucia, pomagał, chronił jej rodzinę i za to poniósł karę z rąk swoich towarzyszy.. A ona mimo że go nienawidziła to jednak kochała. Zawsze, nawet po wielu latach. Mimo że miała innych mężów tylko za nim tęskniła i tylko jego kochała. • Natomiast postać Ady od samego początku nie przypadła mi do gustu. Nie potrafiłam obdarzyć ją sympatią. Współczułam owszem, bo nie ma nic bardziej tragicznego dla matki niż śmierć małego dziecka. Ale Ada nie pozwalała sobie pomóc, ani Sebastianowi ani rodzinie. Próba popełnienia samobójstwa, odizolowanie się od normalnego życia, samotność i tylko winienie siebie za to tragedię....i taki stan trwał 6 lat. Nawet opowieść babci Marysi nie zmieniła jej postępowania. • Liczyłam na inne zakończenie....ale przez egoistyczne i samolubne postępowanie Ady nie mogło być inne.

Brak wątków