Rok z Poezją

Idylliczne kreacje Tylczyńskiego są jednak czymś więcej niż sentymentalnym uskokiem w codzienności. Są rozważaniem, czy warto dociekać, co jest za szczytami Krystalicznych Gór. Pytaniem, od którego nie ma ucieczki: Kto jestem ja? Nieustannym sporem między urokiem tajemnicy i pokusą poznania, a tym samym – ostrzeżeniem: nie wolno niszczyć Niebka ukrytego za kawałkiem szkła. Pozornie lekkie i nieskomplikowane opowiastki stają się niejako propozycją innego oglądu rzeczywistości: codzienne sprawy, jeśli spojrzeć na nie oczyma dziecka, zamieniają się w baśń-antidotum, tracą realne wymiary, pozwalają wrócić do najprostszych pytań, a tym samym – umożliwiają znaleźć odpowiedzi? [fragment posłowia]