Opowieści królowej pustyni

Relacja Gertrude Bell to opis podróży z przełomu wieku XIX i XX po Bliskim Wschódzie. Świat ten widziany oczami kobiety niezwykłej, odważnej, pełnej pasji i fascynacji kulturą Orientu. Najwięcej poświęca Teheranowi. Według autorki nie sprawiał on dobrego pierwszego wrażenia, ale po dłuższym pobycie stawał się niezwykle urokliwym miejscem. Inne zdanie miała na temat niektórych obyczajów szyickiej ludności Persji. Gorszyły ją obchody święta Aszura, związanego ze śmiercią imama Husajna, podczas których ludzie wpadali w masową histerię. Albo Syria chrześcijańska, rolnicza, barwna, pełna historycznych antycznych miast. Jej zapis podróży jest dokumentem obrazu świata tuż przed gwałtowną zmianą jako wywołała I wojna światowa.