Madonny z Bari:

Matka i córka – księżna Mediolanu i królowa Bona. Przełom XV i XVI wieku – zwycięski pochód wojsk francuskich przetacza się przez Italię, a Izabela Aragońska, pozbawiona przez Ludwika Sforzę należnego jej dziedzictwa, opuszcza Mediolan. Odważna i dumna, zaprawiona w politycznych bojach. Nie chce być jedynie aktorką w teatrze intryg i skrytobójczych zabójstw, w którym role rozdają wpływowe włoskie rody, a za sznurki pociąga zasiadający na watykańskim tonie Rodrigo Borgia.  Po wieloletniej tułaczce po dworach krewnych, na których nigdy nie może czuć się bezpiecznie, osiada w Bari. W jej życiu nie ma nawet tygodnia bez przytłaczających wieści z okrutnego świata zrywanych traktatów i sojuszy, w którym nie można ufać rodzinie i najbliższym i nikt nie zamierza przyjaźnić się ze słabymi i pokonanymi.  Za wszelką cenę musi ochronić swoje dzieci, aby przez aranżowane małżeństwa osadzić je na wpływowych tronach Europy. Starannie i wytrwale buduje pozycję pięknej i przebojowej, wszechstronnie wykształconej córki – Bony, a księżniczka, zdaje się wkraczać na najlepszą drogę, aby spełnić ambicje matki.