Kasacja

• 

  Dumna_i_Uprzedzona
  Ileż ja się zdążyłam nasłuchać o tej „Kasacji”! Że wybitna, tajemnicza, obyczajowo bez zarzutu, klawi bohaterowie, rzeczy się dzieją… Cały BookTube od lat ma jakiś szał na Mroza i wszyscy zachwalają go na tyle sposobów, że już miejscami człowiek ma dość. • Ja póki co przeczytałam serię o Forście oraz całe „Parabellum” i przyznać muszę, że jak dla mnie obie one były raczej średnie. O ile druga z nich jeszcze w dwóch pierwszych tomach trzymała naprawdę fajny poziom, tak trylogia (później tetralogia, a nie wiem czy nie zamieni się to jeszcze w kolejną sagę na piętnaście tomów) z Forstem były po prostu napisana jak scenariusz takiego serialu sensacyjnego z początku XX. wieku. • Zachwytów nad „Kasacją” było jednak tak wiele, że postanowiłam dać jej szansę. I muszę przyznać, że sam początek bardzo mnie wciągnął. Sama zagadka kryminalna faktycznie nie była sztampowa i w pewnym momencie ciężko było mi oderwać się od książki, bowiem miałam przeogromną potrzebą dowiedzenia się NATYCHMIAST, cóż się tam podziało! • Niestety, z biegiem czasu zaczęłam dostrzegać pewne mankamenty lektury. Pewna scena z Siwowłosym bardzo przypominała mi te tanie sensacje znane mi już z książek o Forście. Poza tym, ta dziwaczna chemia, która zaczęła rodzić się pomiędzy bohaterami wyskoczyła tak w sumie niczym Filip z konopi i w ogóle nie wiedziałam, skąd się ona wzięła i w ogóle po co! • Zakończenie pozostawiło mi pewien słodko-gorzki posmak. Bo fakt – totalnie nie spodziewałam się tego, co zafundował nam Mróz. Zbierałam szczękę z podłogi, bo faktycznie był to taki twist, że szok! Ale, ale, ale… Fakt, że cała zagadka zostaje rozwiązana tak naprawdę poprzez dłuższą wypowiedź jednego z pobocznych bohaterów – to było słabe. Autor zafundował nam multum rozbudowanych scen, które nic do fabuły nie wnoszą, a to, co naprawdę czytelników ciekawi zostało potraktowane po łebkach i upchnięte gdzieś na kilku stronach. • Czy sięgnę po kolejne tomy? Prawdopodobnie tak, choćby po to, aby zobaczyć, jak dalej rozwijają się perypetie bohaterów. Chyłkę absolutnie da się lubić, Zordon też zdaje się być klawym gościem – no, zobaczymy!
• 

  anna.korczak.zarazik
  Intrygi, machlojki i cały prawniczy półświatek...Akcja wartka, dzięki czemu książkę czyta się zaskakująco szybko. Przytaczanie przepisów prawnych bywa niekiedy męczące, ale bynajmniej nie umniejsza to mojej oceny. Zakończenie zaskakuje, a bohaterowie dodają nieco humoru.
• 

  gosch
  Super pozycja. Zaskakujące zakończenie. Polecam.
• 

  Kraków ŚBP
  Ona – Joanna Chyłka adwokat, starszy wspólnik z renomowanej warszawskiej kancelarii, obdarzona temperamentem i ciętym językiem, on – Kordian „Zordon” Oryński aplikant stawiający pod okiem patronki pierwsze kroki na sali sądowej. Oskarżony Piotr Langer, syn warszawskiego biznesmena - przebywa dziesięć dni w swoim mieszkaniu ze zmasakrowanymi ciałami dwóch osób. Jego wina wydaje się być bezsporna tym bardziej, że sam oskarżony uparcie milczy i zachowuje się dziwnie. Duet: mistrz i uczeń podejmują się obrony i nie dają się zastraszyć ciemnemu typowi i tajemniczemu gangsterowi, za to dają się wciągnąć w intrygę i grę, której finał zaskoczy zarówno bohaterów jak i czytelnika. jbud

Brak wątków