Magia sprzątania

• 

  Katarynka
  Naprawdę sprytne posunięcie, gdy ktoś z obsesyjnej manii sprzątania potrafi uczynić swój zawód i jeszcze dobrze na tym zarobić. Autorka chwali się, że istnieje nie tylko lista oczekujących na kurs u niej, ale nawet lista oczekujących na listę oczekujących. • Gdyby książkę ścisnąć do połowy objętości, może byłaby bardziej znośna, bowiem w połowie już naprawdę miałam jej dość. • Marie Kondo mądrze twierdzi, że sprzątnięty dom daje radość i pomaga zachować jasność spojrzenia na resztę swojego życia. Ale gdy w kółko wspomina o więzi z ubraniami (szczególnie) i pozostałymi przedmiotami lub gdy radzi, aby wyrzucanym przedmiotom dziękować za spełnione zadanie (np. przeleżały się w szafie przez kilka lat, haha), to w mojej głowie zapala się ostrzegawcza lampka. Coś tu jest nie tak. Na pewno nie nadajemy na tych samych falach. • Po pierwsze - jest to na pewno spojrzenie (i sposób) osoby wychowanej w bogatym społeczeństwie (wyrzuć wszystko, a jeśli jednak będziesz tego potrzebować, to po prostu znów kupisz). A po drugie – jest to spojrzenie Japonki – osoby z zupełnie innej kultury. Tam rzeczywiście w każdym przedmiocie kryje się jakieś bóstwo, więc pewnie na wszelki wypadek lepiej grzecznie się pożegnać z każdą wyrzucaną rzeczą. • Upraszczając, sprzątanie Marie Kondo przebiega w dwóch etapach: • Wyłóż wszystko na podłogę (radzi to robić kategoriami, co może nawet nie jest takie głupie), dotknij każdej rzeczy po kolei (bez dotykania się nie uda) i zapytaj się siebie: „czy przynosi mi ona radość?”. • Poukładaj to, co ci zostało. I już na zawsze zachowaj porządek. • Można to bardziej poczytać jak studium antropologiczne całkiem obcego gatunku.

Brak wątków