Sto dwadzieścia dni Sodomy czyli Szkoła libertynizmu

De Sade pisze o swojej książce: "jest najbardziej nieczystą opowieścią, jaka powstała od początku świata. Podobnej nie spotka się ani u starożytnych, ani u nowożytnych". Traktuje ona o najbardziej mrocznej stronie ludzkiej natury, jaką jest pożądanie pełnej władzy nad drugim człowiekiem, chęć zadawania bólu na różne wymyślne sposoby i wola seksualnego spełnienia, dokonanego w sposób trudno wyobrażalny dla przeciętnego zjadacza chleba. De Sade z niespotykaną maestrią łączy erotyzm z filozofią, której centralnym punktem jest konieczność "powiedzenia wszystkiego, jakkolwiek ludzie by się tego obawiali". Książka ta jest prawdziwym dzieckiem swoich czasów, epoki oświecenia, w której balansowano między religijną bigoterią a racjonalistyczną krytyką krystalizującego się konserwatyzmu. Dzieło to, pomimo zakazów i klątw jakie na nie nałożono, stało się jednym z najbardziej poczytnych tytułów końca XVIII w. [nota wydawcy]