O rzezi wołyńskiej i pojednaniu:

Wśród wielu książek poświęconych rzezi wołyńskiej i trudnemu tematowi pojednania ten zbiór wywiadów i kazanie wyróżniają się jakimś jasnym tonem, prostotą i duchem pokoju. Ten pokój szczególnie silnie zdaje się kontrastować z materią doświadczanych na co dzień spraw trudnej teraźniejszości i tragicznej przeszłości, z którą musi się borykać duszpasterz na Wołyniu. Może dlatego, że głos na temat rzezi wołyńskiej i pojednania jest tu niejako świadectwem życia i powołania kapłańskiego. Słowa o tym, że brak wyraźnego nazwania zbrodni nadal będzie „balastem i przeszkodą dla prawdziwego pojednania” albo: „nie możemy ciągle znajdować się na cmentarzu. Dlatego tak ważne jest dla nas nazwanie po imieniu tego, co się stało i niejako odbicia się od tego, tworząc nową rzeczywistość, ale opartą o prawdę” dopełnione są ostrzeżeniem przed pojednaniem robionym na siłę, na skróty, bo tak głęboka rana i wielka różnica zdań nie może łatwo się zabliźnić.